ሐሰተኛ

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ይህ ልጥፍ ስለ ሀሳብ ነው። የበለጠ በትክክል ፣ ስለ ሰብአዊ አስተሳሰብ ገደቦች እና ስለሚያስከትላቸው ውጤቶች። ለሚያስብ ሰው ስለሚገኙ አማራጮች።

ኮፍያውን ካወቁ በኋላ አንባቢው አንድ ጥያቄ ሊኖረው ይችላል - ምን አጨስክ ፣ ውድ ጓደኛ? ደራሲው አላጨሰም። አልኮልን እና ፍልስፍናን ጨምሮ ማንኛውንም የአዕምሮ ቀስቃሽ አይወስድም። ሆኖም ፣ ተጨማሪ የተገለጸው በተመሳሳይ መንፈስ ይሆናል። ደራሲው እንደ ተመራማሪ እና ተፈጥሮአዊ አመለካከት ከተግባራዊ እይታ የተነሳው ርዕስ ያሳስባል።

ለአንድ ሰው ሀሳብ ለምን ዓላማ ተሰጠ? በጥያቄው ውስጥ ለማሸብለል ሀሳብ አቀርባለሁ - በትክክል የተሰጠው በማን ነው? የልጥፍ ቅርጸቱ አያወጣውም። ስለዚህ ፣ አንድ ሰው ለምን ሀሳብ ይፈልጋል? መልስ ለመስጠት የመጀመሪያው ግልፅ ነገር ደህንነት ነው። በሁሉም መንገዶች ደህንነትን ማረጋገጥ።

አንድ ሰው ከባድ ጉዳት ሳይደርስበት ሕያው ከሆነና አካላዊ ደህንነቱ እንደተረጋገጠ ሊቆጠር ይችላል። ሀሳብ የሚረዳበት እዚህ ነው። ሆኖም የእንስሳትን ባህሪ (ለሰብአዊ ዝርያዎች ቅርብ የሆኑ ሕያዋን ፍጥረታትን) ብንመረምር ፣ በተፈጥሮ አደጋዎች ወቅት እንስሳት ከሰዎች በበለጠ ብልህ ሆነው ይታያሉ። ለምሳሌ ፣ አስቀድመው ከአደጋ ቀጠናው ይወጣሉ - የእሳተ ገሞራ ፍንዳታ ፣ የመሬት መንቀጥቀጥ ፣ እሳት። ወይም ጄሊፊሾች ፣ ሙሉ በሙሉ አእምሮ የሌላቸው ፍጥረታት ፣ ማዕበሉን ከማለቁ ከጥቂት ሰዓታት በፊት የባህር ዳርቻውን ይተው።

ምናልባት ሀሳቡ የተፈጠረው የአንድን ሰው ሥነ ልቦናዊ ደህንነት ለማረጋገጥ ነው? እዚህም ብዙ ጥርጣሬዎች አሉ። ከሁሉም በላይ ፣ የሰው ልጅ በሺዎች የሚቆጠሩ የሁሉም ዓይነት ፎቢያዎች መኖር ፣ የጭንቀት ሥር የሰደደ ሁኔታ እና አንድ ሰው በስነልቦናዊ ደህንነት እንዲሰማው እድሉን የሚያሳጣ መሆኑ ይታሰባል -ምቀኝነት ፣ ተስፋ መቁረጥ ፣ ብስጭት ፣ እፍረት ፣ ምኞት …

ደህንነት ካልሆነ ታዲያ ምን? አንድ ሰው አለፍጽምናውን ለማሳየት ሀሳቡ የተፈጠረ አይደለምን? ደግሞም ፣ የአስተሳሰብ ተፈጥሮ በራስ ወዳድነት ላይ የተመሠረተ ነው ፣ በራሱ ተዘግቷል ፣ “ለመኖር ፣ ምንም ቢሆን”። እና አሁን እራሱን በእንደዚህ ዓይነት አስከፊ ሁኔታ ውስጥ በማግኘቱ አንድ ሰው በሀሳብ እገዛ ወደ ተገቢው መደምደሚያ መድረስ ነበረበት። በዕቅዱ መሠረት። እንደዚያ ከሆነ ፣ በሶፍትዌር ውድቀት (በሌላ መንገድ መናገር አይችሉም) ፣ ሀሳቡ የራሱን ደህንነት ለማረጋገጥ በሁሉም መገለጫዎች ውስጥ ብቸኛ መብቶችን አግኝቷል ፣ እና ግልፅ የሆነውን እውነታ በመደገፍ ለመመስከር ፈቃደኛ አልሆነም።

ይበልጥ በትክክል ፣ ሀሳብ ሁል ጊዜ በሐሰት ይመሰክራል ፣ ግልፅ የሆነውን ነገር ችላ በማለት - ሰብአዊነትን ፣ እራሱን እና በዙሪያው ያለውን ሁሉ በስርዓት ያጠፋል። Altruists አይቆጠሩም። በተፈጥሮ እና በማህበራዊ ሂደቶች ውስጥ የአስተሳሰብ ጣልቃ ገብነት ፣ በጥሩ ዓላማ ፣ ወደ ጥፋት እንደሚቀየር ተገኝቷል። ዓለም በጣም ትልቅ እና ሀሳቡ በጣም ትንሽ ነው።

ሀሳቡ ራሱ ምን ጥረት ማድረግ አለበት? የግል ግቧ ምንድነው? እስከመሞት ድረስ ህልውናዎን ያራዝሙ። በዚህ ጥያቄ ተጠምዳለች። ሞትን ትፈራለች። አንድ ሰው የማይሞት መሆኑን የማሰብ ችሎታ የለውም። እሷ ፣ ለአክብሮት በተገቢነት ፣ እርሷ በሌሉበት ደህንነትን እና ዘላለማዊነትን ትፈልጋለች። ከዚህም በላይ። የእነሱ መገኘት ከሰው በሃሳብ ተሰውሯል።

ዝም ብሎ ፣ ራሱን ያገለለ አስተሳሰብ ለአንድ ሰው የማሰብ ሕይወት ዋና ሁኔታ ነው ብሎ መገመት ይቻላል። ምክንያታዊ ሕይወት። የዛሬ ሕልውና ከመወለድና ከሞት በስተቀር ምክንያታዊ ተብሎ ሊጠራ አይችልም ፣ ግን ይህ ፣ ፍትሃዊ ፣ በምክንያት ቁጥጥር የሚደረግ ነው ፣ በአስተሳሰብ አይደለም።

ሀሳቡን እራሱ ወደ መጀመሪያው ሀሳብ እንዴት ይመልሳል? ወደ ገደቡ ከደረሰ ፣ ከራሱ በበለጠ ኃይል ፊት የራሱን አቅመ ቢስነት ሲገልጽ - ሀሳቡ እየቀነሰ ይሄዳል?

እና ይህ ገደብ ምንድነው? እሱ አለ? የማሰብ ችሎታቸውን በጥልቀት የሚጠቀሙ ሰዎችን ከተመለከቱ ፣ ወደ ገደቡ ቅርብ ናቸው ሊባል አይችልም። በላዩ ላይ እንዳረፉት። አዎን ፣ አንዳንዶቹ የሰው ልጅ ገና ለእነሱ ዝግጁ አይደለም በሚል ሰበብ የራሳቸውን እንቅስቃሴዎች ውጤት ሆን ብለው ደብቀዋል። ዝግጁ አይደለም! አሁን ባለው አቋም። አይባልም - በፍፁም አያስፈልጋቸውም።

አንድ ሰው “ሕብረቁምፊዎችን ከመጎተት” እስከማይጠገን ድረስ ሀሳቡን አሁንም ለማቆም እድሉ ካለው ፣ ከዚያ ማቆሚያው ተፈጥሮአዊ ተፈጥሮ መሆን አለበት። የተለያዩ የቁጥጥር ፣ የማሰላሰል ፣ የማነቃቂያ ዘዴዎች ተስማሚ አይደሉም።

ማንኛውም ሰው ሰራሽ መንገድ በአንድ ሰው “ውጫዊ” መሣሪያዎች ላይ ወደ ጥገኝነት ይመራዋል። እና ሱስ ፣ በተራው አቅጣጫን ያዛባል። እንደ ማሳያ - የፈጠራ ሰዎች ምሳሌ። አንዳንዶቹ ፣ የእነሱን ልሂቃን ፣ ሙዚየምን ፣ ግጥምን በመጠባበቅ … በመንፈስ ጭንቀት ውስጥ ይወድቃሉ ፣ ይሰብራሉ ፣ እራሳቸውን ከውጭ ለማነቃቃት ይሞክሩ … በአሰቃቂ ሁኔታ ፣ በመንፈሳዊ ተሞክሮ የተነሳ የፈጠራን ስጦታ እንደ ውርስ በመቀበል የደረሰባቸውን እንደ አደጋ አድርገው ይቆጥሩ። ከስጦታቸው ጋር ያላቸውን ግንኙነት ሙዚቃ ማንበብ አይችሉም። መጠበቅ የእነሱ አሳዛኝ ሁኔታ ነው።

አስተሳሰብ ሊቆም የሚችለው በቀጥታ ግንኙነት ብቻ ነው። ሙሉ ግንዛቤ ያለው ሰው። በሂደቱ ውስጥ ከመጀመሪያው እስከ መጨረሻው በንቃት ይሳተፋል። እስከ ገደቡ ድረስ።

ከዚያ ሐሰተኛው ምስክር ምናልባት ምስክርነቱን ይለውጣል።