"ልጅ ተወልዶ ሁሉም የቀደመው ሕይወት ወደ ጉድጓድ ውስጥ ይበርራል።" ለእናትነት መዘጋጀት ለምን አይቻልም?

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ደራሲ - አናስታሲያ ሩብሶቫ

እና በስሜት ያልበሰሉ ወላጆች የሉም

“እኛ ካጠናነው እና እስካሁን ከሠራነው ፍጹም የተለየ ነገር ለማድረግ ተገደናል ፣ ግን አዲስ ነገር። እንግዳ። አድካሚ። እናም ፣ ሐቀኛ እንሁን ፣ አሰልቺ እንሁን። የሥነ ልቦና ባለሙያው አናስታሲያ ሩብሶቫ በእናትነት ዙሪያ እንዴት ውስጣዊ ግጭት እያጋጠመን እንደሆነ ፣ በቀላሉ በቀላሉ አዲስ ሚና የተሰጠው እና ለምን በስሜት ያልበሰሉ ወላጆች ምናባዊ ግንባታ እንደሆኑ ይከራከራሉ።

ስሜቶች አይበስሉም ፣ ሐብሐብ አይደሉም

በቅርቡ አንድ ጓደኛዬ ደወለ ፣ እንዲህ ይላል -

- በስሜታዊ ካልበሰሉ ወላጆች ጋር ስላደጉ ልጆች መጽሐፍ እያነበብኩ ነው። በመጨረሻ ሁሉንም ነገር ተረዳሁ! ሁላችንም ያልበሰሉ ወላጆች ያደግን ፣ ነገሩ እዚህ አለ! ለዛ ነው መኖር ለእኛ የከበደን።

ልክ ልጄ እንደሚለው ነው - “እናቴ ፣ በ YouTube ላይ አንድ ቪዲዮ አየሁ ፣ እነሱ ዘንዶዎች በእርግጥ አሉ ፣ እነሱ ሊገቱ ይችላሉ!” በዘንዶዎች ለማመን የሚቃጠለውን ፍላጎት እረዳለሁ።

ቅር በመሰኘቴ አዝናለሁ ፣ ግን …

“በስሜት የበሰሉ ወላጆች” የሉም ብዬ ለማመን ምክንያት አለኝ።

በመጀመሪያ ማንም አይቷቸው አያውቅም። ይህ አስቀድሞ ብዙ ይናገራል።

በሁለተኛ ደረጃ ፣ የስሜቶች “ብስለት” በፍፁም የተፈጠረ ግንባታ ነው። ስሜቶች አይበስሉም ፣ ሐብሐብ አይደሉም። ለተነሳሽነት ምላሽ ስሜቶች ይነሳሉ። በምን መልክ ይወጣሉ - በእኛ ግለሰባዊነት ላይ የሚመረኮዝ ፣ እና በጭራሽ “ብስለት” አይደለም።

ከቁጣ። ካደግንበት ማህበራዊ ክበብ ደንቦች። ከውስጣዊ ግጭቶች ደረጃ። ከአካላዊ ሁኔታችን - ያ ማለት ምን ያህል ደክመናል ፣ በቂ እንቅልፍ አያገኙም ፣ አይታመሙ ፣ እንደተጠባ ወይም እንደተነኩ ይሰማዎታል።

እነዚህ ምክንያቶች ፣ ልክ በኦርኬስትራ ውስጥ እንደ መሣሪያዎች ፣ እኩል ያልሆነ ክብደት አላቸው።

ቁጣ ፣ ለምሳሌ ፣ የመጀመሪያው ቫዮሊን ነው ፣ እሱን ላለመስማት አይቻልም (ስሜታዊ ፣ ፈጣን እና ርህራሄ ያለው ሰው ከእናትነት በጣም ቀርፋፋ እና ምላሽ የማይሰጥ ሰው በጣም የከፋ ነው - ምንም እንኳን በአንዳንድ ጽሑፎች በሌላ መንገድ መሆን እንዳለበት የተፃፈ ቢሆንም ዙሪያ)።

በተመሳሳይ ጊዜ የቁጣ ሁኔታው ሊቀየር ፣ እንደገና ሊማር ወይም ሊሰለጥን አይችልም።

እናም የእኛ አካላዊ ሁኔታ እንደ ከበሮ ነው - ሁል ጊዜ በኦርኬስትራ ውስጥ አንሰማውም ፣ ግን አታድርጉ ፣ ከበሮውን ዝቅ አያድርጉ። እሱ በጣም ስለሚጮህ ትንሽ አይመስልም።

ነገር ግን በእናትነት ዙሪያ ያለው ውስጣዊ ግጭት - ምን መሣሪያ አላውቅም ፣ እራስዎን ያስቡ። ሴሎ። ዋሽንት። ኦቦ።

ግን እሱን ላለመስማትም ከባድ ነው።

በእውቀታችን እና እራስን እውን ለማድረግ ማንም ፍላጎት የለውም

ለእናትነት ምንም ያህል ብንዘጋጅ ፣ ገና ሳንዘጋጅ ወደ ውስጥ እንገባለን። ምክንያቱም እኛ ራሳችንን በራሳችን እናዘጋጃለን ፣ ግን በጠቅላላው አካላችን እንወድቃለን። እና በድንገት እነሱ ካጠኑት እና እስከ አሁን ካደረጉት ነገር ፈጽሞ የተለየ ነገር ለማድረግ ይገደዳሉ ፣ ግን አዲስ ነገር። እንግዳ። አድካሚ። እና ፣ ሐቀኛ እንሁን ፣ አሰልቺ እንሁን።

በሕይወትዎ ሁሉ ኢኮኖሚያዊ ሞዴሎችን ወይም ጥንታዊ ሥነ ጽሑፎችን እያጠኑ እንደሆነ ያስቡ ፣ እና ደህና ፣ ወይም የሂሳብ አያያዝ እና የፋሽን ንድፈ ሀሳብ ፣ ወይም የፈለጉትን ሁሉ ያጠኑት። እናም ያጠኑ ነበር። እና ከዚያ ወደ ግልፅ ሜዳ አውጥተው ፣ አካፋ ሰጥተው “ቆፍሩ!” አሉ። ይህንን አካፋ ሲያዩ ይህ ለመጀመሪያ ጊዜ ነው። በእሱ ላይ በየትኛው ወገን ላይ እንደሚጫን አይረዱም ፣ ያጠፋል እና ከእጆችዎ ይወጣል። በእጆችዎ ላይ ደም የለሾች አሉ ፣ እና ከሁሉም በላይ ደግሞ ለምን መቆፈር እና የት መቆፈር እንዳለብዎ ለራስዎ ማስረዳት አይችሉም።

በቂ ረጅም ቆፍረው ከሄዱ ፣ ወደ አካፋው መልመድ እና እንዲያውም ከእሱ ጋር መመሳሰል እና የጀርባውን ጡንቻዎች ማጠንከር እና አልፎ ተርፎም በሆነ ሁኔታ በፍልስፍና ምን እየተደረገ እንዳለ መረዳት ይችላሉ። አንድን ነገር ለራሱ ከማብራራት አንፃር አንድ ሰው በጭራሽ እኩል የለውም።

ግን ይህ ጊዜ ይወስዳል። ትክክለኛ የጊዜ መጠን።

ይህ እስኪሆን ድረስ የመቆፈር አስፈላጊነት እስከ ድብርት ደረጃ ድረስ እንኳን ትልቅ የውስጥ ተቃውሞ እና ተስፋ መቁረጥ ያስከትላል።

እኛ ከተማርነው እና ከተዘጋጀነው ሁሉ የእናት ሚና እንዴት እንደሚለይ እንኳን አናስብም።እያደገ ላለው ሰው ዓለም ምን ዓይነት እሴቶች ዝርዝር ይሰጣል? ይማሩ ፣ ይስሩ ፣ ያሻሽሉ ፣ ማራኪ ይሁኑ ፣ አደጋዎችን ይውሰዱ እና ስኬታማ ይሁኑ ፣ አስደሳች የሆነውን ያድርጉ።

ደህና ፣ እኛ እንላለን ፣ እና በሆነ መንገድ በዚህ አቅጣጫ መንቀሳቀስ እንጀምራለን። እና ብዙውን ጊዜ የልጅ መወለድ ራስን ማሻሻል እና ራስን ወደማወቅ በሚወስደው መንገድ ላይ እንደ ሌላ እርምጃ ይታያል። እና ከዚያ ኦ.

ከዚያ ህፃኑ ተወለደ ፣ እና ይህ አጠቃላይ የእሴቶች ዝርዝር ፣ ሁሉም የቀደመው ሕይወት ወደ ርኩስ ጉድጓድ ውስጥ ይበርራል። ያበቃንበት ቦታ ፣ ማንም ለእውቀታችን እና ለራስ እውን ለማድረግ ፍላጎት የለውም። እኛ ምን ያህል ውጤታማ እና ፈጠራ እንዳለን ማህበረሰቡ ከእንግዲህ አያሞግሰንም ወይም ጆሮዎቻችንን አይቧጭም። እንዲሁም ለምን እና ለማን ማራኪ እንደሚሆን ግልፅ አይደለም። እና ከእንግዲህ አስደሳች ያልሆነን ፣ ግን አስፈላጊም ለማድረግ ጊዜ የለዎትም። ይተኛሉ ፣ ይታጠቡ ፣ ወደ መጸዳጃ ቤት ይሂዱ።

እና እዚህ ያለው ዋነኛው ግጭት በቀድሞው የባለሙያ ሚና እና በአዲሱ ፣ በእናቶች መካከል ይሰራጫል። ሕይወታችን ከልጆች በፊት የበለጠ ሳቢ ሆኖ ያሠቃየናል ፣ እና የበለጠ ስኬታማ በባለሙያ ነበርን።

ይህ ሁሉ አሰቃቂ ህመም ፣ ሀዘን ነው ፣ እና ሁሉም ነገር ወደ ሲኦል ይሄዳል። አንዳንድ ጊዜ ይህ ታሪክ በኦክሲቶሲን እና በሚወዷቸው ሰዎች እርዳታ ይቀንሳል።

እኛ የምንኖር ሰዎች ብቻ ነን

ይህ ግጭት እና ይህ ቀዳዳ “ስሜታዊ አለመብሰል” አመላካች ተደርጎ ሊወሰድ ይችላል?

አይ ፣ ይህ እውነተኛ ፣ የማይታሰብ ተቃርኖ ነው።

ወይም ይህ ሚና ከማንኛውም ነገር ጋር የማይጋጭባቸው በእናቶች ሚና ውስጥ በጣም ጥሩ ስሜት ይሰማቸዋል። ልጅን ቀደም ብሎ ለመውለድ የቻለ ፣ ወይም በትምህርት እና በሙያ ላይ ብዙ ጥረት ያላደረገ።

እነዚህ ሰዎች “በስሜታዊነት የበሰሉ ናቸው” ብለን እንገምታለን?

አደጋ ላይ አልጥልም።

ወይም ፣ እንደገና ፣ የ phlegmatic ጠባይ ያላቸው ሰዎች አሉ። ሁሉንም ዓይነት ማነቃቂያዎችን ይቋቋማሉ። በዚህ መንገድ ተወለደ። በሕዝቡ ውስጥ ብዙ አይደሉም ፣ ግን እነሱ አሉ ፣ እና አንዳንዶቹ ሴቶች ናቸው።

አንዳንድ ጊዜ በሥራ ላይ በጣም ዕድለኞች አይደሉም። ዘመናዊው የሥልጣን ጥመኛ ዓለም ፈጣን ምላሾችን ፣ ከፍተኛ ምርታማነትን እና ማህበራዊ ግንኙነቶችን በፍጥነት የመቋቋም ችሎታ ይፈልጋል። እና ማነቃቂያዎችን ለሚቋቋሙ ፣ እንደ ደንቡ ፣ በፈጠራም ሆነ በፍጥነት ሁሉም ነገር በጣም ጥሩ አይደለም (ይህ ከፊዚዮሎጂ እይታ በቀላሉ ሊብራራ ይችላል)።

ግን በእናትነት ውስጥ እነሱ በቀላሉ እኩል አይደሉም። ማለቂያ በሌለው “ጠጣ-ተው-ልቀቅ-ልልቀቅ-አልሄድም-አልሄድም-አልሄድም” የማይበሳጩት እናቶች ናቸው። መለኮታዊ እርጋታ ባለው ክበብ ውስጥ አንድ መጽሐፍ አንድ ሃያ ጊዜ የሚያነብ ፣ ተመሳሳይ የወደቀ መጫወቻን የሚያነሳ ፣ “መተኛት አልፈልግም ፣ አልፈልግም-ooh-ooh” የሚለውን የሃያ ደቂቃ ጩኸት ያዳምጣል። በልጆች የሆድ ቁርጠት ፣ ቁጣ ፣ የእንቅልፍ እጦት እና ብሮኮሊ ንፁህ በኩሽና ላይ ሁሉ የማይቀባ ማን አለ? እነሱ ጥሩ መጫወት ወይም የፋሲካ ኬኮች መሥራት ይችላሉ ፣ እና እነሱ አይቆጡም።

ከሌሎች ነገሮች ሁሉ በተቃራኒ “በስሜት ያልበሰለ” ተብለው ሊጠሩ ይችላሉን? ይህንን ለሌላው ማስተማር የማይቻል መሆኑን ከግምት በማስገባት? ይህ በሁሉም ቦታ ጥቅሞችን እንደማይሰጣቸው ከግምት በማስገባት ፣ ግን በአንድ የሕይወት መስክ ብቻ?

በአጠቃላይ ስለ ስሜታዊ ብስለት የሚናገሩትን በፍርሃት እመለከታለሁ። እንዲሁም ስሜታዊ ትኩስነት። የስሜት መቃወስ። እና እንደዚህ ያሉ ነገሮች።

ምክንያቱም ብዙውን ጊዜ ትርጉም የለሽ የድምፅዎች ስብስብ ነው።

እና እኛ የምንኖር ሰዎች ብቻ ነን። ተራ። በጣም ፍጽምና የጎደለው ፣ በአንዳንድ መንገዶች ጠንካራ እና ቆንጆ ፣ በሆነ መንገድ አቅመ ቢስ።

የአንድ ህይወት ያላቸው ወላጆች ልጆች (እነሱም የራሳቸው ባህሪ ፣ የሕይወት ሁኔታ ፣ ውስጣዊ ግጭቶች እና ማህበራዊ ክበብ ፣ አዎ)። ተመሳሳይ ሕያው ልጆች ወላጆች (በቁጣ ፣ በውስጣዊ ግጭቶች እና የመሳሰሉት ፣ ሀሳቡን ያገኛሉ)።

እናም በዚህ የህይወት ዝማሬ ውስጥ ብዙ ውበት አለ ፣ ለእኔ የሚመስለኝ ይህ ነው።