ስለ ሳይኮቴራፒ እና ስለ የእኔ ቆንጆ ልብስ ትንሽ

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ሳይኮቴራፒስት - ፈዋሽ ወይም ሥራ ፈጣሪ? በጌስታታል ውስጥ “ወይም” ከሚለው አገናኝ ይልቅ “እና” የሚለውን መጠቀምን እማራለሁ። ምክንያቱም “ወይም” ቀድሞውኑ ስለ ውስጣዊ መለያየት ነው። በጌስታታል ሳይኮቴራፒስት ውስጥ ይወጣል - ይህ በአንድ ሰው ውስጥ ፈዋሽ እና ሥራ ፈጣሪ ነው። ከፈለጉ የሥራ ፈጣሪ ፈዋሽ።

ለጀማሪ የስነ -ልቦና ባለሙያ ፣ ይህ በጣም አስቸኳይ ጥያቄ ነው። በዚህ ዐውደ -ጽሑፍ ውስጥ ሥራ ፈጣሪነት የግድ ከገንዘብ ጋር የተገናኘ አይደለም። ልምምዱን አንድ ጊዜ የጀመረው ወይም አሁን በዚህ ሂደት ውስጥ ያለ ማንኛውም ሰው ስለደንበኞቹ ጥማት ማውራት ይችላል። እኔ የምናገረው ተነሳሽነት ልምድ ለማግኘት ፣ በባለሙያ ለመሆን ፣ እራሱን እንደ ሳይኮቴራፒስት ለመለየት ስለሚቻልበት ጉዳይ ነው። “ገቢ በጣም አስፈላጊ አይደለም ፣ ለደንበኞች ይስጡ!” በዚህ ቦታ ፣ በአንድ ወይም በሌላ መንገድ ፣ የሥራ ፈጣሪነት ርዕስ ይነሳል። እኔ እንደ ልዩ ባለሙያተኛ እራሴን መሸጥ አለብኝ - ሊሆኑ ለሚችሉ ደንበኞች ፣ በማኅበራዊ አውታረ መረቦች ላይ ወዳጆች ሊመክሩኝ ለሚችሉ የሥራ ባልደረቦች ፣ አንድ ሰው የሥነ ልቦና ባለሙያ እንደሚያስፈልገው ሲሰማ ፣ በመጀመሪያ በማስታወስ ፣ በማስታወቂያዎች ፣ በሕትመቶች ሙሉ በሙሉ ለማያውቁኝ ያስታውሱኛል።.

እና ይህ በጣም ረቂቅ ጊዜ ነው። እኔ እራሴን ከቴራፒስት ሙያ መለየት እጀምራለሁ ፣ እናም ውስጤ አነቃቃኝ ጮክ ብዬ እንድጮህ ይገፋፋኛል - “እኔ ምን ዓይነት ኦው ቴራፒስት ነኝ!” እናም እሱ በመቀጠል እንዲህ ይላል - “ደህና ፣ ለራስዎ ያስቡ ፣ ምክንያቱም እነሱ አዎንታዊ ውጤት ወደማያውቅ ልምድ ለሌለው ሰው አይሄዱም። ግን በሆነ መንገድ መጀመር አለብዎት። አነቃቂውን በማዳመጥ ፣ በዚህ አለባበስ እሞክራለሁ እና ወደ ሰዎች እወጣለሁ …

እኔ ስለዚህ ጉዳይ እጽፋለሁ ፣ እና በማስታወሴ ጥልቀት ውስጥ ካለ ቦታ አንድ ምስል ይነሳል። እኔ ምናልባት ወደ 9 ዓመቴ ነው። እማማ ከንግድ ጉዞ አንድ ፋሽን ልብስ አመጣች። እኔ በተወለድኩበት እና ባደግኩበት በኒኮላይቭ ፣ በዚያን ጊዜ በቀን ውስጥ እንደዚህ ያሉ ሰዎችን በእሳት አያገኙም። እኔ አሁን እንደማስታውሰው - ዚፔር ያለው የቼክ ጃኬት ፣ ከቆዳ ማስገቢያዎች ጋር ፣ የቢች ሱሪዎች ቀስቶች። “ተመልከት ፣ እኔ አመጣሁህ ይላል! ከሌኒንግራድ ራሱ! በጣም ፋሽን የሆነውን እኖራለሁ።” ይህንን አለባበስ እመለከታለሁ እና አለባበሱ ጥሩ ሊሆን እንደሚችል እረዳለሁ። (ወይም ምናልባት ተረድቻለሁ ፣ እናቴ ስለተናገረች - አሁን አላስታውስም)። ግን ይህ በጭራሽ የእኔ ልብስ እንዳልሆነ ይሰማኛል። እና እኔ መልበስ እንዳለብኝም ተረድቻለሁ። ብርድ ብርድዬ በጀርባዬ ይወርዳል። በግዴለሽነት ሁሉም ጋራgesች ወደ ላይ እና ወደ ታች ስለሚወጡ ጓደኞቼ ማሰብ ጀመርኩ ፣ ቀኑን ሙሉ ከጠዋት እስከ ምሽት በወንዙ አረም ፣ በመሬት ማጠራቀሚያዎች ፣ በ shellል መያዣዎች ፣ በስልጠና ፈንጂዎች ፣ በእግር ኳስ ፣ በእሳት ውስጥ ድንች ፣ ጉልበት-ጥልቅ በአቧራ ፣ በእጆች እና በጉንጮዎች ውስጥ በጭጋግ …

በዚህ ቅጽ ውስጥ እንዴት እገለጥላቸዋለሁ? እና አሁን ይህ ቀን ይመጣል። በምን ምክንያት አላስታውስም ፣ ግን መልበስ አለብኝ። አንድ ልብስ ለበስኩ - እጆቼ እንኳን እምብዛም አይታዘዙም። ጀርባዬ እርጥብ ነው ፣ ጭንቅላቴ እያሰበ ነው - “መንገዱን ማቋረጥ እስከ መቼ ነው? አምስት ደቂቃዎች ብቻ። ምናልባት ከማንም ጋር አልገናኝም። ፈቃዴን በቡጢ እና ብልህ ውስጥ እሰበስባለሁ ፣ ከዘመናዊ እናቴ ጋር መግቢያውን ለቅቄ እወጣለሁ። እስትንፋስ እንደማላደርግ እሄዳለሁ ፣ ዙሪያውን ላለማየት እሞክራለሁ ፣ ሆኖም ግን በዙሪያዬ ባለው ራዕዬ ዙሪያውን እቃኛለሁ። እዚያ አሉ -ቫንካ ፣ ሩስላን እና ዲማ አያታቸውን እና ይህን ቆንጆ ልጅ እንኳን ከሚቀጥለው ቤት ለማየት መጡ። በአንድ ቃል ፣ ያሮስላቭ ፣ እሱ በቁማር መታ። እንዲህ ያለ ውርደት በእኔ ላይ ወደቀ። መሬት አልነካሁም ብዬ እሄዳለሁ ፣ ዓይኖቼ መሬት ላይ ናቸው። ይህ አለባበስ እንደ ማንነቴ በእኔ ላይ ይቀመጣል። በእውነቱ በእኔ ላይ እንዳልሆነ ፣ ግን በእኔ እና በዚህ አለባበስ መካከል ባለው ሌላ ነገር ላይ። ያ በጥልቁ ውስጥ የሆነ ቦታ - እኔ ፣ ከዚያ ይህ ለመረዳት የማያስቸግር ንጥረ ነገር ፣ እና ከዚያም ለእናቴ ውድ ልብስ … በአጠቃላይ ፣ ይህንን የሀፍረት ኮሪደር አልፌ ፣ እና ለመጎብኘት እንኳን ወደ አንድ ቦታ ሄጄ ነበር ፣ እና በ shameፍረት አልሞትኩም። እና ጓደኞቼ እንኳን በግቢው “ሞዴል” ውስጥ ለተወሰነ ጊዜ ቢጠሩኝም ከእኔ ጋር ጓደኝነትን አላቆሙም። ጓደኞቼ እኔ እንደሆንኩ የተረዱ ይመስል ፣ እና በዚያ ቀን በሚያምር ልብስ ውስጥ ሌላ ሰው አዩ።

እኔ ለዚህ ምን አደርጋለሁ? ከዚያን ጊዜ ጀምሮ 28 ዓመታት አልፈዋል ፣ እናም በዚህ ላይ እጽፋለሁ እና ጉንጮቼ ቀይ-ቀይ ፣ እና ፊቴ ትኩስ ነው። ከዚያን ጊዜ ጀምሮ ብዙውን ጊዜ ያንን ፋሽን ልብስ “በመውጫ ላይ” የምለብስ ይመስላል።ደግሞም እናቴ ሁሉንም ሰው ለማስደሰት ቆንጆ መሆን አለብሽ አለች - “እንደዚህ ያለ ልጅ ያለው ማንም የለም!”።

ለማለት እፈልጋለሁ: - “ወደ አለባበሱ ኑ። እኔ ኦህ… ቴራፒስት አይደለሁም።” ሳይኮቴራፒ ስለ ቆንጆ እና ፋሽን አይደለም ፣ በአቧራ ውስጥ ስለ እግሮች ፣ በአረሞች ፣ በመሬት ማጠራቀሚያዎች ፣ በእሳት ውስጥ ድንች እና እሾህ ውስጥ ፣ ከደንበኛ ጋር ብቻ። እውነቱን ለመናገር እኔ እስካሁን ምን ዓይነት ቴራፒስት እንደሆንኩ ብዙም አላውቅም። ከሁሉም በላይ እኔ በጣም ጀማሪ ነኝ። እና ደንበኞች ነበሩኝ - አንድ ፣ ሁለት እና ያመለጡ። እና እኔ እኔ ሥራ ፈጣሪ እንዳልሆንኩ አውቃለሁ። (በሆነ ምክንያት ይህ ሚና ትንሽ ያስጠላኛል)። ግን በእውነት መስራት እፈልጋለሁ። እና በእውነቱ የስነ -ልቦና ሕክምና በእውነቱ የእኔ ሙያ ነው ብዬ አምናለሁ።