ብቸኝነትን መቋቋም አለመቻል ወይም የልጅነት ልምዱ ከዚህ ጋር ምን ግንኙነት አለው?

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ብቻዎን ሊሆኑ ይችላሉ? በዚህ ጊዜ ምን ይሰማዎታል? እሱ ስለ ብቸኝነት የመቋቋም ችሎታ ነው ፣ እና በሁኔታዎች ምክንያት ስለ አስገዳጅነት አይደለም።

አንድ ሰው በሙያው መሠረት ቀኑን ሙሉ በብቸኝነት ውስጥ መሆን አለበት ፣ ግን በተመሳሳይ ጊዜ ከፍተኛ ምቾት ያጋጥመዋል። ሌላ ሰው በሰዎች መካከል እንኳን እንደተተወ ሊሰማው ይችላል ፣ ምክንያቱም እሱ ሁል ጊዜ የሌሎች አካላዊ መገኘት ጉዳይ አይደለም።

የብቸኝነት ተሞክሮ ከጊዜ ወደ ጊዜ ለሁላችንም የታወቀ ነው። ከዚህም በላይ በዚህ ሁኔታ ውስጥ የመሆን ችሎታ በቀጥታ ከግለሰቡ ስሜታዊ ብስለት ጋር ይዛመዳል።

እንደ “መደበኛ” ፣ ወቅታዊ ፣ የብቸኝነት ስሜት ፣ የፓቶሎጂ ብቸኝነት አጠቃላይ እና ተስፋ ቢስ በተለየ መልኩ እንደ ውስጣዊ ባዶነት ፣ ፍጹም መገለል ሆኖ ይሰማዋል። በዚህ ሁኔታ ፣ ብቸኝነት ለአንድ ሰው ከመኖር ጋር ይመሳሰላል ፣ በዙሪያው ያለው ነገር ሁሉ ቅusionት ይመስል የህልውናው እውነታ አይሰማውም።

አንዳንድ ጊዜ በጣም ኃይለኛ በሆነ የሺሺዞይድ አክራሪ ከሆኑ ሰዎች ፣ በምስጢራዊ ውይይት ውስጥ ፣ እነሱ ብቻቸውን ፍርሃትን አልፎ ተርፎም ሽብርን እንደሚያጋጥሙ መስማት ይችላሉ ፣ እና አስጨናቂ ሀሳቦች ወይም ድርጊቶች ከእውነታው ጋር ያለውን ግንኙነት የማጣት አስፈሪነትን ለመቋቋም ብቸኛው መንገድ ናቸው።

እና እዚህ ወደዚህ ማስታወሻ ዋና ጥያቄ እንመጣለን -እንደዚያ ከሆነ ፣ ሰዎች ብቸኝነትን በእርጋታ እንዲቋቋሙ የሚረዳቸው እና ይህ ችሎታ እንዴት ተፈጥሯል?

ታዋቂው የብሪታንያ የስነ -ልቦና ባለሙያ ዲ ዊኒኮት በአጭሩ እንዳስቀመጠው “… የብቸኝነት አቅም ፓራዶክስ ላይ የተመሠረተ ነው - ከሌላ ሰው መገኘት ጋር ብቻውን የመሆን ተሞክሮ ነው” (ዊኒኮት ፣ DW (1958)) ብቻዎን ይሁኑ)።

በሌላ አነጋገር ፣ እኛ ከራሳችን ጋር ብቻችንን ለመማር ገና ከልጅነታችን ጀምሮ ስሜታዊ እና ተንከባካቢ አዋቂ ያስፈልገናል።

በልጁ እና በአዋቂው መካከል የስሜታዊ ግንኙነት ተቋቁሟል ፣ ብዙውን ጊዜ እናቱ ፣ በተለይም ህፃኑ በጭንቀት እና በፍርሃት ተሞክሮ መጽናናትን በሚፈልግበት ጊዜ ፣ በሁኔታው አዲስነት ፣ አደጋ ፣ ውጥረት ውስጥ። ፍቅር ለልጁ የደህንነት ስሜት ፣ ደህንነት ፣ ምቾት ይሰጠዋል።

የአባሪነት ክስተት ተመራማሪዎች አራት ዓይነት አባሪዎችን ይለያሉ-

• ደህንነቱ የተጠበቀ አባሪ
• ደህንነቱ ያልተጠበቀ የማስወገድ አባሪ
• የማይታመን የጭንቀት-አሻሚ አባሪ
• ያልተደራጀ አባሪ

ልጁ ብቸኝነትን በእርጋታ የመቋቋም ችሎታው በሁኔታዎች ውስጥ ብቻ የተቀመጠ ነው ደህንነቱ የተጠበቀ አባሪ ወደ ጉልህ አዋቂ። በዚህ ሁኔታ እናትና ልጅ በአንድ የሙዚቃ መሣሪያ ውስጥ እንደ የሙዚቃ መሣሪያዎች እርስ በእርስ ይጣጣማሉ።

የልጁን ከእናት ጋር ያለውን ትስስር ለመገምገም ፣ በ 1970 ዎቹ ውስጥ ፣ “የማይታወቅ ሁኔታ” የሚባል ሙከራ ተደረገ። የማይታወቅ አካባቢ ለትንንሽ ልጅ ውጥረት ነው ፣ እና በአስጨናቂ ሁኔታ ውስጥ ፣ የአባሪ ስርዓት ይሠራል። የሙከራው ዓላማ የአንድ ደቂቃ ልጅ ከእናቱ ጋር እንዴት እንደሚገናኝ ለማወቅ ነው። ሕፃኑ እና እናቱ ባልታወቀ ሦስተኛ ሰው ፊት መጫወቻዎቹ ባሉበት ክፍል ውስጥ መጫወት ነበረባቸው። በሙከራው ሁኔታ መሠረት በተወሰነ ጊዜ እናቱ ክፍሉን ለቅቃ ትወጣለች ፣ እና ተመልካቹ ከልጁ ጋር ለመጫወት ይሞክራል ፣ በሌላ ጊዜ ልጁ ብቻውን እንዲጫወት ተደረገ። በጥቂት ደቂቃዎች ውስጥ እናት ተመለሰች።

ሙከራው እንደሚያሳየው ፣ ከእናታቸው ጋር ለመለያየት አስተማማኝ የአባሪነት ዓይነት ያላቸው ሕፃናት በማልቀስ ፣ በመደወል እና በመፈለግ ግልፅ ምቾት ይሰማቸዋል። ግን እናቴ ስትመለስ በደስታ ሰላምታ ይሰጧታል ፣ እጆቻቸውን ወደ እሷ ዘርግተው ፣ መጽናናትን ይጠይቃሉ ፣ እና ከጥቂት ጊዜ በኋላ በእናታቸው መነሳት ተቋርጦ ጨዋታቸውን ይቀጥሉ።

እውነታው ግን ህጻኑ በመጀመሪያ በእናቱ ፊት ከራሱ ጋር መጫወት ይማራል። ለደህንነት እና ምቾት ስሜት (በአስተማማኝ አባሪ) ምስጋና ይግባቸው ፣ ህፃኑ ለአጭር ጊዜ እንኳን ስለ እናቱ ሊረሳ ይችላል። ለተወሰነ ጊዜ እሱ ስለእሷ ቅasyትን ጠብቆ ማቆየት ይችላል ፣ ግን እናቴ ለረጅም ጊዜ ከሄደች ታዲያ ይህ ቅasyት ይረበሻል እና ማፅናኛ አያመጣም። በርግጥ አእምሮው እንዲላመድ አንድ ልጅ ብቻውን የሚኖርበትን ጊዜ ቀስ በቀስ ማሳደግ ያስፈልጋል።

እሱ ሲያድግ (በ 3 ዓመታት ገደማ) ፣ ህፃኑ የእናቱን መኖር ምስል እና ስሜት ለረጅም እና ለረጅም ጊዜ በንቃተ ህሊናው ውስጥ ማቆየት ይችላል። በዚህ ውስጥ እሱ “የሽግግር ዕቃዎች” ተብለው በሚጠሩበት ጊዜ ተወዳጅ መጫወቻ ፣ የእናቱ መጎናጸፊያ ከእሽታው ጋር ወይም እሷን የሚያስታውሱ ሌሎች ነገሮች።

ስለዚህ ፣ አንድ ሰው በራስ የመተማመን ችሎታው የተገነባው በውጫዊ ድጋፍ ሰጪ አከባቢ (ወላጆች ፣ በመጀመሪያ) ወደ ውስጣዊ ስሜት በመለወጥ ነው። እሱ በአከባቢው በጎነት ውስጥ እንደ እምነት ነው ፣ በአስተሳሰቦች ደረጃ ሳይሆን በስሜቶች ደረጃ።

“አንድ ግለሰብ በውጫዊ እውነታ ውስጥ ብቸኝነትን መቋቋም የሚችለው በውስጥ ተጨባጭ ሁኔታ ውስጥ ብቻውን ካልሆነ ብቻ ነው” (ጂ ጉንትሪፕ ፣ የእንግሊዝ የሥነ -ልቦና ባለሙያ)።