ምን እያለቀሱ ነው?

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

የመንፈስ ጭንቀት አንዱ አካል በራሱ ወደ ውስጥ ማልቀስ ነው። የማያቋርጥ ፣ የማያቋርጥ ማልቀስ። መተማመን የከዳ ልጅ እንደዚህ ማልቀስ ይችላል።

የልጆቻችን ታሪኮች አንድ ከባድ ነገር በተከሰተባቸው ሁኔታዎች የተሞሉ ናቸው ፣ ግን ሳይኪው ሁሉንም ነገር በጥንቃቄ ደብቆናል። እኔ ልጅነታቸውን በተግባር የማያስታውሱ ደንበኞች አሉኝ ፣ አጠቃላይ የማስታወሻ ክፍሎች ከትውስታቸው ይወድቃሉ ፣ ለምሳሌ ፣ “ከ 7 እስከ 13 ዓመት - የት ነበርኩ ፣ ምን አደረግኩ?… …"

አንድ ሰው የትዕይንት ክፍሎችን ብቻ ማስታወስ ይችላል - “እኔ አሻንጉሊት አቅርቤ ነበር። ግን አባዬ በሆነ ምክንያት ደበቀው። እሷን ለረጅም ጊዜ ፈልጌ ነበር። ከዚያም አገኘሁት። እኔ እንደሆንኩ ማመን አልቻልኩም። ግን አባዬ ይህ አሻንጉሊት የተገዛው ለኔ ሳይሆን ለሌላ ሴት ልጅ ነው አለ። በጣም ግራ ገባኝ። ሁሉም እየሳቁ ነበር። ምናልባትም ፣ ከውጭ አስቂኝ ነበር። ያኔ ወደ ኪንደርጋርተን ሄድኩ። ይህ አሻንጉሊት የህልሞቼ ሁሉ ወሰን ነበር።”

ትናንሽ ታሪኮች በማስታወሻ ጨለማ ውስጥ እንደ ብርሃን ብልጭታዎች ብልጭ ድርግም ይላሉ። ማህደረ ትውስታ ያከማቻል እና በጣም ብዙ የሆነውን በጥንቃቄ ይደብቀናል። ማጣት ፣ ክህደት ፣ የወላጆች ፣ የሴት አያቶች ፣ የአያቶች ፣ የአክስቶች እና የአጎቶች ፣ እንግዳ ፍቅራቸው ለመረዳት የማይቻል ባህሪ። ማህደረ ትውስታ አውዱን ይደብቃል ፣ ግን ስሜቱ ሊረሳ አይችልም። የአፈ ታሪክ ትርጉም እንዴት ሊጠፋ ይችላል ፣ ግን አስቂኝ የነበረው በደንብ ይታወሳል።

ያለፈው በሰው አካል ትውስታ ፣ በግል ታሪካችን ውስጥ ለዘላለም ይኖራል።

ልምድ ያልተዋሃደ ፣ ትርጉም የለሽ ፣ ያልተቆራረጠ ተሞክሮ ለዓመታት እየተዋሃደ ይቀጥላል።

አንድ ጊዜ በቂ ፣ ግን ለተከሰተው ነገር የስነልቦና ምላሽ ሀዘንን ዘላቂ ሁኔታ ያደርገዋል። ስለዚህ ሥነ ልቦናው የጀመረውን ለማጠናቀቅ እና የሆነውን ለመሞከር እየሞከረ ነው።

ለልምድ ውህደት መሠረት የሆነው ለነበረው ዕውቅና ነው። የጉዳቱን ክብደት ማወቅ። የኪሳራ ግምት።

ዋናው ችግር ቤተሰቡ በተፈጠረው ሁሉ ዓይኑን ለመዝጋት ፣ ምንም እንዳልተከሰተ በማስመሰል እና በሕይወት ለመኖር በሙሉ ኃይሉ እየሞከረ ነው። በልጅ ላይ ምንም ዓይነት አሰቃቂ ሁኔታ ቢከሰት ፣ ብዙውን ጊዜ የቤተሰቡ አቀማመጥ - እኔ ምንም አልሸከምም ፣ ምንም አላውቅም ፣ ለማንም ምንም አልናገርም። በልጁ ላይ የደረሰበት ጉዳት ዋጋ የለውም - “እነዚህ ሁሉ ትናንሽ ነገሮች ናቸው ፣ አቁሙ!” እና ከዚያ የሆነ ነገር መከሰቱ “ሁሉም ነገር ፈጥረዋል ፣ ይመስልዎታል” የሚል ጥያቄ ይነሳል።

“አጭር ትውስታ” ከህልውና ስልቶች አንዱ ነው። ረሃብን ፣ ጦርነቶችን ፣ ተኩስዎችን ፣ ግድያዎችን ፣ የገዛ ልጆቻቸውን ሞት የተረፈው ትውልድ ሁሉንም ነገር በፍጥነት መርሳት መማር ነበረበት። እና የተከሰተውን ከባድነት ዝቅ ያድርጉ። በሌላ በኩል ፣ በሰላማዊ ጊዜ ውስጥ የሚከሰት ማንኛውም ነገር ማየት ከነበረው ጋር ሲነጻጸር ይገረማል። አያቶቻችን እና ቅድመ አያቶቻችን እኛን እና እናቶቻችንን “ክፋትን እንዳያስታውሱ” እና “ለራሳችን ምንም ነገር ላለመፍጠር” አስተምረዋል።

በእኔ ልምምድ አንዲት ሴት የክፍያ መጠየቂያ ለቤተሰቧ ለማቅረብ እና ስለደረሰባት ነገር ለመናገር ስትወስን የደንበኛ ታሪኮች አሉ። እሷ በአባት ፣ በእንጀራ አባት ወይም በአጎት ስለ ወሲባዊ ጥቃት ጉዳዮች ትናገራለች። ነገር ግን ወንጀለኞቹ ፣ እና በእውቀቱ ውስጥ የነበሩ ፣ ግን ዓይኖቻቸውን የጨፈኑ ፣ ይቅርታ ላለመጠየቅ እና ለሚሆነው ነገር የኃላፊነታቸውን የተወሰነ ክፍል ለይተው የማያውቁ ብቻ ሳይሆኑ ሁሉንም ሰው ለመጥለፍ እየሞከረች ነው በማለት ይከሷታል ፣ “ቆሻሻ ተልባን እጠቡ ይፋዊ”፣ እና ያ ፣ ምናልባትም - ሁሉንም ነገር ማካካስ ብቻ ነው።

ኡርሱላ ዊርትዝ - “ነፍስን መግደል” የተሰኘው መጽሐፍ ደራሲ ፍትሕን ለማደስ የሚፈልጉ ሁሉ ሴቶች ለእንደዚህ ዓይነቱ ምላሽ ዝግጁ መሆን እንዳለባቸው ጽፈዋል።

የተሳተፉትን ሁሉ የደረሰውን ጉዳት መገንዘብ እና ሃላፊነትን መመለስ ከባድ መንገድ ነው።

ከእኔ ጋር መሆኑን አምኖ በእኔ ላይ የደረሰውን የጉዳት መጠን አምኖ መቀበል ራሱ ፈውስ ይሆናል።

የክስተቶች ሰንሰለት እየተመለሰ ነው። አንድ ሰው በእሱ ላይ የደረሰበትን በበቂ ሁኔታ መገምገም ይችላል። ከመጥፋት ለመዳን ፣ ክህደት ፣ በሕይወትዎ ውስጥ በጣም ከባድ የሆኑትን ክስተቶች ይቀበሉ እና በእሱ ላይ የደረሰውን ጉዳት ይገምግሙ።

የአዕምሮ ቁስል ተገኝቶ “ተጣብቋል”። አዎን ፣ በእሷ ላይ ያለው ጠባሳ ሁል ጊዜ ያለፈውን ያስታውሳል ፣ ግን ቢያንስ ከእንግዲህ ደም አይፈስባትም። እና ጠባሳው እርስዎ ሊተማመኑበት ከሚችሉት የሕይወት ተሞክሮ አካል ይሆናል።

እያደጉ ፣ ሰዎች በአዋቂ ህይወታቸው ውስጥ “አጭር ትውስታ” ስትራቴጂ መጠቀማቸውን ይቀጥላሉ።

ከአልኮል ባሎች ወይም ከአገር ውስጥ ጠበቆች ጋር በጋራ ጥገኛ ግንኙነቶች ውስጥ የሚኖሩ ሴቶች በእነሱ እና በልጆቻቸው ላይ የሚፈጸመውን ማንኛውንም ጥቃት በደንብ መርሳት ተምረዋል። እያንዳንዱ የባል አዲስ ብልሃት ወይም የሚቀጥለው ብልጭታ ለመጀመሪያ ጊዜ እንደ ተከሰተ ተደርጎ ይወሰዳል።

ከዚህ በፊት እንደነበረ አምኖ መቀበል ፣ ሕይወትዎን በቀን ብርሃን ማየት ማለት ቀድሞውኑ የሚንቀጠቀጠውን ዓለም ማጥፋት ማለት ፣ አንዲት ሴት ለፍቅር እና ለፍቅር የምትወስደውን ማጣት ማለት ነው።

እናቶች ልጆቻቸውን ሲበድሉ ባሎቻቸውን የሚሸፍኑት ለዚህ ነው? “መጥፎውን ዓለም” ላለማጥፋት … ክበቡ ተዘግቷል።

በቤተሰብ ሥርዓት ውስጥ ያለ አንድ ሰው የሚከሰተውን የመቀበል ነፃነት እስኪያገኝ ድረስ ይህ የታክቲክ ድጋፍ ተከታታይነት ይቀጥላል። በመጀመሪያ ለራስዎ ከዚያም ለቤተሰብዎ ግልፅ ያድርጉ።

የቤተሰብ ሥርዓቶችም እንደ ሰው ይበስላሉ።እና ማደግ ለድንበር እና ለእያንዳንዱ ግለሰብ እሴት በማክበር ከራስ ገዝ አስተዳደር ጋር በእጅጉ የተቆራኘ ነው። እና ከሁሉም በላይ እራስዎ።

የጽሑፉ ጽሑፍ ከአርቲስቱ የሕይወት ታሪክ ጋር ምንም ግንኙነት የለውም ፣ ሥዕሎ just በእሱ ላይ በጣም ተስማምተው “ተቀመጡ”።

ይህ ጽሑፍ የአንቀጹ ቀጣይ ነው “በፔርማፍሮስት ቀንበር ስር። ግማሽ ሕይወት ወይም የተደበቀ የመንፈስ ጭንቀት።