ኢጎ እና ራስን - ትርጉማቸው እና ልዩነታቸው

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ተመራማሪው ቢያንስ ቢያንስ የእሱን ፅንሰ -ሀሳቦች በእርግጠኝነት እና ትክክለኛነት ለመስጠት መሞከር አለበት።

(ጁንግ ፣ 1921 ፣ 409)

ይህ ምዕራፍ “ኢጎ” እና “ራስን” የሚሉትን ቃላት የመጠቀም አንዳንድ ወጥመዶችን ይመረምራል እና ጥያቄውን ለመመለስ ይሞክራል - ይህ ለምን አስፈላጊ ነው?

ኢጎ

የተለያዩ ት / ቤቶች ተከታዮች ከአንዳንድ የአካል መላምታዊ “የአካል” አካል (ስነልቦና) ጋር በሚመሳሰል ስነልቦና ውስጥ ሕልውናውን ለማረጋገጥ ባለው ፍላጎት አንድ ናቸው - እነሱ ‹ኢጎ› ብለው ይጠሩታል። በጁንግያን ትንተና ወሳኝ መዝገበ -ቃላት ውስጥ የተሰጠው ትርጓሜ (ሳሙኤል ፣ ሾትተር እና ፕላውት ፣ 1986) ከ Rycroft ወሳኝ የስነ -ልቦና ጥናት መዝገበ -ቃላት (1968) እንዲሁም የሂንሸልዉድ መዝገበ -ቃላይያን ሳይኮአናሊስስ (1989) ጋር ይጣጣማል። ይህ ፍቺ ለሁለቱም ፌይበርን እና ዊኒኮት ፣ እና ለሌሎች ብዙ ዘመናዊ ሳይንቲስቶች የሚስማማ ይሆናል ፣ እናም እንደዚህ ይመስላል - “የኢጎ ጽንሰ -ሀሳብ እንደ የግል ማንነት ፣ ስብዕናን መጠበቅ ፣ በጊዜ ውስጥ የማይለዋወጥ ፣ በንቃተ -ህሊና መስኮች መካከል ሽምግልና ካሉ ጉዳዮች ጋር የተቆራኘ ነው። እና ንቃተ -ህሊና ፣ የእውቀት (ኮግኒቲቭ) ሂደቶች እና የማረጋገጫ እውነታ”(ሳሙኤል ፣ ሾትተር እና ፕሌው ፣ 1986 ፣ 50)።

በዚህ ሐረግ መቀጠል ብቻ በጁንግያን አመለካከቶች እና በሌሎች ጽንሰ -ሐሳቦች መካከል ልዩነት ይነሳል - “እሱ (ማለትም ኢጎ) ለተወሰነ ከፍተኛ ባለሥልጣን ፣ ለራሱ ፣ ለጠቅላላው የትእዛዝ መርህ ጥያቄዎች ምላሽ የሚሰጥ ነገር ተደርጎ ይወሰዳል። ስብዕና። ይህ የትርጓሜ ክፍል በሳይኪ መዋቅሮች ተዋረድ ውስጥ የኢጎ አቀማመጥን ያብራራል። በ 1907 ፣ ጁንግ 32 ዓመት ሲሞላው (ጁንግ ፣ 1907 ፣ 40) ፣ እሱ እንደ ሌሎቹ ሊቃውንት ፣ ኢጎ የቤተ መንግሥቱ ንጉሥ መሆኑን ያምናል። ሆኖም ጁንግ ከጊዜ በኋላ ኢጎ ተበዳዩ እና ትክክለኛው ንጉስ ራሱ መሆኑን አምኗል።

የኢጎ ጽንሰ -ሀሳብ አንድ ሰው ለራሱ እና ለአካሉ ካለው አመለካከት ጋር የተቆራኘ ነው የሚል ስምምነት አለ። ግን ይህ አቀማመጥ እንኳን በጣም ግልፅ አይደለም። ብዙ ሰዎች ፣ ይህንን ሲናገሩ ፣ የአንድ ሰው የንቃተ -ህሊና ልምዳቸው የተወሰነ የሰውነት አካባቢ ስሜታቸውን ብቻ ነው። ስለዚህ ፣ ለምሳሌ ፣ የሰውነታችንን ቅርፅ እንወስናለን እና የቆዳው እንደ ድንበሩ ሀሳብ አለን ፣ በእጃችን መሸፈን የምንችለውን ቦታ እናውቃለን ፣ ስንቀመጥ ወይም ስንንቀሳቀስ ስለ ክብደታችን እንማራለን። በገዛ አካላችን ውስጥ ከእድሜ ጋር የተዛመዱ ለውጦችን እናውቃለን። የተወሰኑ የሰውነት ተግባራት - መራመድ ፣ መያዝ ፣ መሽናት ፣ መፀዳዳት ፣ ምራቅ ወይም ማልቀስ በእኛ እውቅና የተሰጣቸው እና በከፊል ቁጥጥር ይደረግባቸዋል።

ሆኖም ፣ ከአካላዊ ተሞክሮ ግንዛቤ ዘዴ ጋር በትይዩ ፣ እኛ ከውጭ እና ከውስጣዊ እውነታ በኢጎ ላይ የተመሠረተ ግንኙነት አለን። በአእምሮ ጤንነት ሁኔታ ፣ እኛ በጊዜ እና በቦታ ላይ የተጫኑትን ገደቦች እናስታውሳለን ፣ ማለትም ስለ አካላዊ እና አእምሯዊ ችሎታችን። በእውነቱ በቁሳዊ ወይም በስሜታዊነት ለእኛ ሊደረስበት የሚችለውን እና እኛ ለራሳችን ያለ ጭፍን ጥላቻ እምቢ የምንለውን ብዙ ወይም ባነሰ በትክክል ለመፍረድ ችለናል - ቁሳዊ ነገር (የተረፈ ምግብ ፣ ትንሽ ያረጁ ልብሶች) - ወይም ከአከባቢው ስሜቶች። አንድ ሰው እንደ ወፍ መብረር ወይም ዓለምን በእራሱ ማስነጠስ መቻሉን እርግጠኛ ከሆነ ፣ ይህ ማለት የእራሱን የሰውነት ተግባራት በእውነቱ ለመገምገም የሚችል ኢጎ የለውም ማለት ነው ፣ ከመጠን በላይ የቁስ ባላስት (አሮጌ ጋዜጦች ፣ እርጎዎች ፣ የቤት ዕቃዎች ፣ ገንዘብ እና ሌሎች ቁጠባዎች) እንዴት እንደሚወገዱ የማያውቁ ሰዎች - እንደ አንድ ደንብ ፣ አካላዊ እና ስሜታዊ ትርፍ በመለቀቁ ተመሳሳይ ችግሮች አሏቸው።

በተወሰነ ደረጃ ሊቆጣጠሩ የሚችሉ የሰውነት ተግባራት - ለምሳሌ ፣ መተንፈስ ወይም የልብ ሥራ - ግን ብዙውን ጊዜ በግዴለሽነት እና ወደ ንቃተ -ህሊና ግንዛቤ ውስጥ አይገቡም ፣ የንቃተ ህሊና ጎራ ውስጥ ናቸው እና በከፊል ከኢጎ ጋር የተቆራኙ ናቸው - ጁንግ ፣ ፍሮድን ተከትሎ ፣ አንዳንድ ጊዜ ሙሉ በሙሉ እንደማያውቅ ተደርጎ ይቆጠራል … በንቃተ ህሊና እና በንቃተ ህሊና መገናኛው ላይ በመገኘቱ ፣ ማንኛውም የሰውነት ንቃተ -ህሊና በአካል መገለጫዎች ወደ ንቃተ -ህሊና ውስጥ ለመግባት ከፈለገ እነዚህ የሰውነት ተግባራት ብዙውን ጊዜ የስነልቦና ምልክቶች ምልክቶች መገለጫ ይሆናሉ።

ጁንግ ከፍሩድ የበለጠ ሄዶ እኛ የማናውቃቸውን እና ልንቆጣጠራቸው የማንችላቸውን የሰውነት ተግባራት የአእምሮ ውክልናዎችን ከግምት ውስጥ ያስገባል -የደም ፍሰት ፣ የሕዋሶች እድገት እና ጥፋት ፣ የምግብ መፍጫ ሥርዓት ኬሚካላዊ ሂደቶች ፣ ኩላሊት እና ጉበት ፣ የአንጎል እንቅስቃሴ። እነዚህ ተግባራት የሚወክሉት በዚያ የንቃተ ህሊና ክፍል ነው ፣ እሱም ‹የጋራ ንቃተ -ህሊና› ብሎ ይጠራዋል። (ጁንግ ፣ 1941 ፣ 172 ኤፍ ፤ ምዕራፍ 1 ን ይመልከቱ)።

ከላካን በስተቀር ፣ በኢጎ ተግባራት ላይ ያሉ አመለካከቶች ለአብዛኞቹ ዋና ዋና ሳይንቲስቶች ተመሳሳይ ናቸው። ላካን ኢጎ ሙሉ በሙሉ በተለየ መንገድ የቀረበበት ፣ እንደ ሳይኪክ ምሳሌ ፣ ዓላማው ከውስጣዊ እና ከውጭ ምንጮች የሚመጣ እውነተኛ መረጃን ማዛባት ነው ፣ ለላካን ፣ ኢጎ በባህሪው ለ narcissism እና ለማዛባት የተጋለጠ ነው (ቤንቨኖቶ እና ኬኔዲ ፣ 1986 ፣ 60)። ሌሎች ደራሲዎች ከውጭም ሆነ ከውስጣዊ እውነታ ጋር በሚደረጉ ድርድሮች ውስጥ ኢጎ እንደ መካከለኛ ሆኖ ያዩታል።

በንቃተ -ህሊና ውስጥ ከራስ በላይ መሆን አለመሆኑን በተመለከተ የተለያዩ አስተያየቶች አሉ። አንድ ሰው በተወለደበት ቅጽበት ኢጎ ቀድሞውኑ አለ ወይስ የለም ፣ ከመታወቂያ ወይም ከዋናው ሰው ቀስ በቀስ እያደገ ፣ ኢጎ ተቀዳሚ ፣ ራስን (ራስን እንደ ራስን የማወቅ ማለት ነው) እንዲሁም ክርክር አለ። የኢጎ እድገትን ተከትሎ በኋላ ያድጋል።

ለራስ ክሊኒካዊ ጽንሰ -ሀሳብ የተለያዩ አቀራረቦች

አብዛኛዎቹ ደራሲዎች አንድ ሰው የስነልቦና ተሞክሮ እንዳለው ይስማማሉ ፣ ይህም ራስን የመለማመድ ተሞክሮ ተደርጎ ሊወሰድ ይገባል። ስለዚህ እኔ ወይም “ራስን” ማለት ሌላ የተጠረጠረ የስነ -ልቦና ነገር ስም ነው። ሆኖም ፣ ራስን ከኢጎ ጋር በመሆን ተዋናይ የስነ -አእምሮ አስታራቂ አካል ነው ፣ ወይም የበለጠ ተገብሮ አካል ነው በሚለው ሀሳብ ውስጥ አንድነት የለም። “ራስን” የሚለው ቃል አጠቃቀም ከ “ኢጎ” ሁኔታ በጣም የተወሳሰበ እና በጣም ወጥነት ያለው ነው። ይህ አለመጣጣም በተለያዩ የቲዎሪስቶች ሥራዎች ውስጥ ብቻ ሳይሆን ብዙውን ጊዜ በተመሳሳይ ደራሲ ሥራዎች ውስጥ ይከሰታል። የጁንግ ሥራዎች ይህ ጽንሰ -ሀሳብ ለእሱ በጣም አስፈላጊ ሚና ቢኖረውም የ “ራስን” ጽንሰ -ሀሳብ በመተርጎም ረገድ ውስብስብ እና አሻሚ ናቸው። ሬድፈርን “እውነተኛ ግራ መጋባት” ብሎ የገለፀውን አጠቃላይ ዳሰሳ አሁን በሁለቱም ቃላቶች አጠቃቀም ላይ ያሸንፋል (Readfearn ፣ 1985 ፣ 1-18)።

ሂንሸልዉድ ክላይን “እርስ በእርስ“ኢጎ”እና“ራስን”የሚሉትን ቃላት በተደጋጋሚ ይተካል (ሂንሸልዉድ ፣ 1989 ፣ 284)።

በእራስነት ፣ ኩኹት ማለት እንደ “የራስ ማንነት ስሜት” ማለት ነው። ሆኖም ፣ እሱ በዚህ ፅንሰ -ሀሳብ ውስጥ ብዙ ደራሲዎች ለኢጎ የሚገልፁትን ፣ ሽምግልና እና ዓላማን ጨምሮ (እና በዚህ ውስጥ ከጁንግ ጋር ይስማማሉ)። እራሱ እንደ “የግለሰቡ ዋና” ሆኖ ይታይለታል (ኮኹት ፣ 1984 ፣ 4-7)።

ዊኒኮት “የጉርምስና ሂደት” ን ይጠቅሳል ፣ እሱም “የኢጎ እና እራስን እድገት” (ዊኒኮት ፣ 1963 ፣ 85)። በእሱ ትርጓሜ “ራስን” የሚያመለክተው “እውነተኛ ራስን” - “ድንገተኛ ፣ በራስ ተነሳሽነት” የግለሰባዊውን አካል ነው ፣ “እውነተኛው ማንነት ራሱን በግልፅ እንዲገልጽ ካልተፈቀደ ፣ በሚዛባው“ሐሰተኛ ራስን ፣ ሐሰተኛ ራስ”(ዊኒኮት ፣ 1960 ሀ ፣ 145) የተጠበቀ ነው። Kalched “የግለሰባዊነት መንፈስ” እና የአርኪዎፓል መከላከያዎች (Kalched ፣ 1996 ፣ 3) ሲጠቅስ እነዚህን የዊኒኮት ውክልናዎችን ያመለክታል።

ስተርን (ጉዳዩን ከልማታዊ ፅንሰ -ሀሳብ አንፃር ሲቃረብ) ስለ አንድ ሰው ስለ አራት ዓይነት ግንዛቤዎች ይናገራል ፣ በተለይም በሕፃን እና በትንሽ ሕፃን (ስተርን ፣ 1985)።

ፎናግጊ እና ባልደረቦቹ የአባሪ ፅንሰ -ሀሳቡን የልጁ የማንፀባረቅ ችሎታ ከማዳበር እና ከራሱ ከሚወጣው ግንዛቤ ጋር ያዛምዳሉ። እንዲሁም በልጁ እድገት ውስጥ እራሱ እንዴት እንደሚሳተፍ ይከታተላሉ (Fonagy ፣ Gergely ፣ Jurist & Target ፣ 2002 ፣ 24)።

Rycroft በስነልቦናዊ ትንታኔ ፅንሰ -ሀሳብ ውስጥ የራስን ቦታ እንደሚከተለው ይገልፃል - “የርዕሰ -ጉዳዩ ራስን እንዴት እንደሚመለከት ፣ ኢጎ ደግሞ ስብዕናው ስብዕና ሆኖ ግላዊ ያልሆነ አጠቃላይ ፍርድ ሊደረግበት የሚችልበት መዋቅር ነው” (Rycroft ፣ 1968) ፣ 149)። በስነልቦናዊ ትንታኔ ውስጥ ያለው እንደዚህ ያለ ልዩ ትርጓሜ ማንኛውንም የንቃተ ህሊና ክፍሎችን አያካትትም። ይህ እንደ ልዩ ጥቅም ላይ ያልዋለ የተለመደ ፍቺ ነው።

ሚልሮድ በአዲሱ የስነልቦና ሥነ ጽሑፍ ውስጥ የተገኘውን “ራስን” የሚለውን ቃል የተለያዩ ትርጓሜዎችን ጠቅለል አድርጎ ይገልጻል- ይህ ቃል አንድን ሰው ፣ ስብዕናውን ፣ ኢጎውን እንደ የአእምሮ አወቃቀር ፣ የግለሰባዊ አስተሳሰብን ነፀብራቅ ፣ ከመጠን በላይ የሆነ ዓይነትን ሊያመለክት ይችላል። ትዕዛዝ ፣ ከአይዲ ፣ ኢጎ እና ሱፐርጎጎ ፣ ወይም ቅasyት ጋር የሚኖረው አራተኛው የአእምሮ ክፍል። በሚልሮድ የራሱ አመለካከት መሠረት የ “እኔ” (ራስን) የስነ -ልቦና ውክልና የኢጎ ንዑስ መዋቅር ነው (ሚልሮድ ፣ 2002 ፣ 8 ኤፍ)።

ጁንግ በበኩሉ በዚህ ጽንሰ -ሀሳብ ውስጥ የንቃተ ህሊና ክፍልን ለማካተት “ራስን” የሚለውን ቃል በልዩ ሁኔታ ይጠቀማል ፣ እና በእሱ ስርዓት ውስጥ ራስን በእርግጠኝነት በኢጎ ውስጥ አልተካተተም። እንደ ጁንግ ገለፃ ፣ እራሱ ኢጎውን ይመለከታል እና ይቃወመዋል ፣ ወይም በሌሎች የስነልቦና እድገት ደረጃዎች ውስጥ ያጠቃልላል። ይህ በስነልቦናዊ ትንተና እና በመተንተን ሳይኮሎጂ መካከል በጣም ጉልህ ልዩነት ነው ፣ እሱም ክሊኒካዊ ሥራንም ይነካል። ጁንግ ጽንሰ -ሀሳቡን ለረጅም ጊዜ ያዳበረ እና የጋራ ንቃተ -ህሊናውን ለመግለጽ እና ለመረዳት በሚያደርገው ሙከራ ሁል ጊዜ ወጥነት አልነበረውም። እ.ኤ.አ. በ 1916 “ራስን” የሚለውን ቃል ለመጀመሪያ ጊዜ ሲጠቀም ፣ ግን “ራስን” የሚለው ቃል በ 1921 በታተመው “ሳይኮሎጂካል ዓይነቶች” በተባለው መጽሐፉ ውስጥ የቃላት መዝገበ ቃላት ውስጥ የለም። ከ 40 ዓመታት በኋላ ብቻ ፣ እ.ኤ.አ. በ 1960 ፣ የተመረጡትን ሥራዎች ሲያሳትም ጁንግ ይህንን ቃል በመዝገበ ቃላቱ ውስጥ አካትቷል። እዚያ እራሱን እንደ “የግለሰባዊ አንድነት” ብሎ ይገልፃል - እሱ “ንቃተ -ህሊና እና ንቃተ -ህሊና ይዘትን ያካተተ የአዕምሮ ታማኝነት” ነው ፣ እና ስለሆነም ፣ “የሚሰራ መላምት” ብቻ ነው ፣ ምክንያቱም ንቃተ -ህሊና ሊታወቅ ስለማይችል (ጁንግ ፣ 1921 ፣ 460 ኤፍ) … በሌሎች ሥራዎች ውስጥ ፣ ይህንን ፍቺ በሚፈልጉበት ጊዜ ፣ ጁንግ በዚህ ቃል ‹ንቃተ -ህሊና ሳይኪ› ፣ ወይም የንቃተ -ህሊና እና የንቃተ -ህሊና ድምር ፣ እሱም ኢጎ ያልሆነ። ያም ሆነ ይህ ፣ “የ” ንጉስ”ሚና በሚመደብበት በኢጎ እና በራስ መካከል የመነጋገር እድልን ያስባል።

የራስ አወቃቀር - የተለያዩ መላምቶች -መታወቂያ ፣ ንቃተ -ህሊና ቅasyት ፣ አርኪቴፕ

ሁለቱም ፍሮይድ እና ክላይን ኢጎግ የስነልቦና ዋና የተደራጀ አካል አድርገው ይቆጥሩታል። ሁለቱም ስለ ልዕለ-ኢጎ አወቃቀር ይጽፋሉ ፣ እንዲሁም “መታወቂያ” እንዲሁ አንድ ዓይነት ውስጣዊ መዋቅር አለው እና ከአካላዊ ፣ በደመነፍስ ምላሾች በተጨማሪ የእኛን ልምዶች አወቃቀር ለማበርከት ይችላል ለሚለው ጥያቄ መልስ ይፈልጉ። በእርግጥ በዚህ ዓይነት አመክንዮ ውስጥ ለራስ ወዳድነት ቦታ የላቸውም።

ፍሩድ በደመነፍስ ፍላጎቶች እርካታ እና ተድላን ፍለጋ ካልሆነ በስተቀር ‹መታወቂያ› ውስጣዊ አደረጃጀት ፣ ሌላ ሥራ የለውም ብሎ ያምናል። በተመሳሳይ ጊዜ ፣ ከ 1916-1917 እስከ 1939 እስከሞተበት ጊዜ ድረስ ፣ “በጥንታዊ ቅርሶቻችን ውስጥ የትዝታ ዱካዎች” ፣ አንድ ሰው ለተወሰኑ ማነቃቂያዎች በተወሰነ መንገድ ምላሽ እንዲሰጥ የሚያነሳሱ ዱካዎችን ይጽፋል። እነዚህ ዱካዎች ውስጣዊ ይዘቶችን ብቻ ሳይሆን ቅድመ-ግምትዎችን ያካተቱ ይመስላሉ ፣ እና የግል ማህደረ ትውስታ ሲወድቅ ለግል ልምዶች ትዝታዎች እንደ አማራጭ ሊነቃ ይችላል (ፍሮይድ 1916-1917 ፣ 199 ፤ 1939 ሀ ፣ 98 ኤፍ ፤ እንዲሁም 1918 ፣ 97)።

ኤም ክላይን ንቃተ -ህሊና ቅ birthቶች በአንድ ሰው ውስጥ ከተወለዱበት ጊዜ ጀምሮ በአእምሮ ውክልና (የውስጥ ዕቃዎች ምስረታ) ውስጥ ውስጣዊ ግፊቶችን ለማዋቀር የታሰቡ ናቸው። (“ቅasyት” የሚለውን የሕንፃ ቃል በግሪክ ሥሪት መጻፍ ፣ ‹ፋንታሲ› ፣ እና ‹ቅ fantት› ሳይሆን ፣ እንደተለመደው ፣ የንቃተ ህሊና ምስሎችን ከቅasiት ለመለየት ያስችልዎታል ፣ ይህም የንቃተ ህሊና ሂደት ነው)። ለክላይን የሕፃኑ ግፊቶች ፣ ስሜቶች እና ቅasቶች “ተወላጅ” ናቸው። በግንባሮች አማካኝነት ውጫዊውን እውነታ ያሟላሉ። ከዚያ እነሱ በተለወጠ ቅርፅ ውስጥ እንደገና እንዲገቡ ተደርገዋል እና የውስጣዊው ነገር ዋና አካል ይሆናሉ ፣ ይህም የተወለደ ቅድመ-ነባር ቅasyት እና የውጪውን ዓለም ውህደት ይወክላል (ክላይን ፣ 1952 ፣ 1955 ፣ 141)።በቅርቡ የእድገት ሳይኮሎጂስቶች እና የነርቭ ሳይንቲስቶች ይህ የአዕምሮ ችሎታ ከስድስት ወር ባልበለጠ ጊዜ ውስጥ በልጅ ውስጥ ሊገለጥ ይችላል ብለው በማመን ይህንን አስተያየት ተከራክረዋል። (ኖክስ ፣ 2003 ፣ 75 ኤፍ)።

በአንዳንድ የጁንግ ሴሚናሮች ላይ የተሳተፈው ቢዮን ልክ እንደ ክላይን በተመሳሳይ የሕፃኑን እርካታ የማግኘት ሂደት ይገልጻል።

“ህፃኑ የተወሰነ ተፈጥሮአዊ ቅድመ -ዝንባሌ አለው - የጡት ተስፋ … ህፃኑ ከእውነተኛው ጡት ጋር ሲገናኝ ፣ ቅድመ -እውቀቱ ፣ የጡት ተፈጥሯዊ ተስፋ ፣ የጡት ቅድሚያ እውቀት ፣“ስለእሱ ባዶ ሀሳብ ፣ ከእውነታው እውቅና ጋር ተጣምሯል ፣ እና በተመሳሳይ ጊዜ ግንዛቤን ያዳብራል”(ቢዮን ፣ 1962 ፣ 111)።

ስለዚህ ሁለቱም ክላይን እና ቢዮን አዲስ የተወለደ ሕፃን ቀድሞውኑ በተወለደበት ጊዜ ከኢጎ ጋር ያልተዛመደ አንድ የተወሰነ የመዋቅር ንጥረ ነገር አለው ብለው አስበው ነበር። እሱ ሳይኪክ ነው ፣ ተፈጥሮአዊ መዋቅር ብቻ አይደለም ፣ እና የሕፃኑን ከውጭው ዓለም ጋር መገናኘትን ያማልዳል።

በጁንግ ፅንሰ-ሀሳብ ውስጥ ያለው አርኬቲፕ እኛ ከውጭ እና ከውስጥ አካባቢያችን እንዴት እንደምናስተውል እና እንደምንመልስ ከሚወስነው ከዚህ ኢጎ ያልሆነ ተፈጥሮአዊ የስነ-አዕምሮ መዋቅር ጋር ተመሳሳይ ነው። የአርኪፕቱ ሀሳብ በአጠቃላይ የአዕምሮው አወቃቀር ፣ አቅሙ እና እድገቱ ባለው ሀሳብ ውስጥ ማዕከላዊ ሆነ። ጁንግ መሰናክሎችን እና ተቃርኖዎችን ቀስ በቀስ በማሸነፍ ከ 1912 ጀምሮ በረጅም ጊዜ ውስጥ ንድፈ ሀሳቡን አዳበረ። በዚህ ፅንሰ -ሀሳብ መሠረት አንድ ሰው “ውሃ ፣ ብርሃን ፣ አየር ፣ ጨው ፣ ካርቦሃይድሬቶች” ወደሚገኝበት ሙሉ በሙሉ የተወሰነ ዓለም እንደተለወጠ በተወሰነው የአካል መዋቅር እንደተወለደ በተመሳሳይ ሁኔታ እሱ የተስተካከለ ተፈጥሮአዊ የስነ -አዕምሮ መዋቅር አለው። ወደ እሱ የስነ -አዕምሮ አከባቢ። መካከለኛ (ጁንግ ፣ 1928 ሀ ፣ 190)። ይህ አወቃቀር የአርኪዎሎጂ ዓይነቶች ናቸው። አርኬቲፕስ እንደ ሰው ልጆች ለዕድገታችን ዕድል ይሰጣል። ዛሬ ለሚኖሩትም ሆነ ከብዙ ሺህ ዓመታት በፊት ለሞቱት - እንዲሁም የአጥንቶች ፣ የአካል ክፍሎች እና የነርቮች አወቃቀር ለሁሉም ሰዎች ተመሳሳይ ስለሆኑ እያንዳንዳችንን ከሰው ሁሉ ጋር አንድ ያደርጉናል። ጁንግ ፣ እንደ ፍሮይድ በተቃራኒ ፣ ‹አርኪቲፕስ› ግላዊ ያልሆነ ይዘትን ሳይሆን አወቃቀሩን ስለሚያስተላልፍ ‹የመከታተያ ትውስታ› አድርጎ አይቆጥራቸውም። ምንም እንኳን እሱ መጀመሪያ ፣ ሙሉ በሙሉ የተሳካ ባይሆንም ፣ “ዋና ምስል” ፣ የይዘቶች መኖርን የሚያመለክት ይመስላል ፣ ጁንግ አርኬቲፕስ በአለምአቀፍ ሁለንተናዊ የሰዎች ልምድን በማንኛውም ጊዜ እና በማንኛውም ቦታ ለመሙላት ተስማሚ የሆኑ ያልተሟሉ ቅርጾች መሆናቸውን አጥብቆ ተናግሯል ፣ ልደት ፣ ወሲባዊነት, ሞት; ፍቅር እና ኪሳራ ፣ እድገትና መበስበስ ፣ ደስታ እና ተስፋ መቁረጥ። እያንዳንዱ አርኪፕቲቭ በደመ ነፍስ-አካላዊም ሆነ በአካል ያልሆነ የስነ-አዕምሮ ምላሾች-ለቅዝቃዜ እና ለሙቀት ፣ ወደ ጥቁር እና ነጭ ፣ ለማንኛውም የሕይወት ክስተቶች ዋልታ ይ containsል።

የጁንግ በአርኪቴፕስ ላይ ያለው አጠቃላይ ትምህርት ከዘመናዊው የነርቭ ሳይንስ ጋር የሚስማማ ነው (ኖክስ ፣ 2003)። አርኬቲፕስ የአንጎል የነርቭ ግንኙነቶች ተብለው ከሚጠሩት ሳይኪክ አቻዎች ጋር እኩል ናቸው-እኛ ከእነዚህ መዋቅሮች ጋር ተወልደናል ፣ ግን እነሱ ገባሪ ይሁኑ አልሆኑም በሕይወታችን ተሞክሮ ላይ የተመሠረተ ነው። (ፓሊ ፣ 2000 ፣ 1)። አንድ ሰው ማንኛውንም የተወሰነ ተሞክሮ ካገኘ (ለምሳሌ ፣ እሱ የተናደደ እናትን ይፈራል) ፣ ከዚያ ይህ ተሞክሮ በአንድ የተወሰነ የነርቭ ግንኙነት ውስጥ ተመዝግቧል ፣ ቀድሞውኑ ለማግበር ዝግጁ ነው። እንደዚሁም ፣ አንድ የተወሰነ ተሞክሮ በተገቢ የአርኪዎሎጂ መዋቅር (በዚህ ሁኔታ ፣ በአሰቃቂው የእናት ቅርስ ውስጥ) በስነ -ልቦና መመዝገብ አለበት። ስለዚህ አርኬቲፕ ከ ‹አንጎል› አንፃር ‹ስለ አእምሮ› ማሰብ አንድ መንገድ ነው ፣ ግን ያለ መለያ። በአካላዊ እና በአዕምሮ መካከል ጥልቅ ግንኙነቶች በአርኪፕቲቭ ንድፈ ሀሳብ እና በኒውሮሳይንስ ልብ ውስጥ ናቸው። ከከባድ የስነ -ልቦና ሕክምና በኋላ ፣ በነርቭ ግንኙነቶች ውስጥ ለውጦች ይመዘገባሉ - አካላዊ ለውጦችን የሚያመጣው ተፅእኖ ጥንካሬ ነው (ትሬሳን ፣ 1996 ፣ 416)። የአርኪቴፕስ እና የነርቭ ሳይንስ ጽንሰ -ሀሳብ በአካላዊ እና በአዕምሮ አንድነት ውስጥ ሁሉ የስነልቦና ምልክቶችን ለመገንዘብ ለእኛ ቀጥተኛ መንገድ ይከፍትልናል።

የራስ አስፈላጊ ሚና

ወደ ክሊኒካዊ ቁሳቁስ ያለን አቀራረብ የሚወሰነው በራስ እና በኢጎ መካከል ያለውን ግንኙነት በምንረዳበት ነው። ፍሩድ ኢንግ ከ ‹መታወቂያ› እንደሚያድግ በጁንግ መሠረት - መሠረቱ ንቃተ -ህሊና ነው። ምንም እንኳን “ትብብር” ንቃተ -ህሊና ከንቃተ ህሊና ጋር ግንኙነትን ከሚገነባባቸው መንገዶች አንዱ መሆኑን ቢጠቅስም ፍሮይድ መታወቂያ ለኢጎ የማያቋርጥ ስጋት ሆኖ ያየው ነበር (ፍሮይድ ፣ 1915e ፣ 190)። በዚሁ ጊዜ ፍሮይድ ንቃተ ህሊና ንቃተ -ህሊና ጠቃሚ ነገርን ማስተዋወቅ ይችላል ብሎ አላመነም። በእሱ አስተያየት ፣ የኢጎ ተግባር “መታወቂያውን” መግዛትን ፣ “መገዛት” ፣ “በቁጥጥር ስር ማዋል” ፣ “መቆጣጠር” ነው። (ፍሮይድ ፣ 1937 ፣ 220-235)። ጁንግ የተለየ አመለካከት ነበረው። እሱ ካላሸነፈው ንቃተ ህሊናው ኢጎትን ሊያበለጽግ ይችላል ብሎ ያምናል። እሱ በኢጎ እና በንቃተ ህሊና / ራስን መካከል ስላለው “ውይይት” የፃፈ ሲሆን ሁለቱም ተሳታፊዎች “እኩል መብቶች” አሏቸው። (ጁንግ ፣ 1957 ፣ 89)። እንደ ጁንግ ገለፃ ፣ የአዕምሮ እድገት ግብ ኢጎ ንቃተ -ህሊናውን “እንዲቆጣጠር” አይደለም ፣ ግን እሱ እራሱን የማያውቀውን የአጋሩን ፍላጎቶች እና ፍላጎቶች በማስተካከል የእራሱን ኃይል በመለየት እና ከእሱ ጋር በመተባበር ነው። እሱ የአንድ ሰው ራስን ከሌላው የሰው ልጅ ሁሉ (እና ምናልባትም የሰው ብቻ ሳይሆን) ፍጡሮች ጋር የተገናኘ በመሆኑ ከራሱ የግለሰብ ሰው ግንዛቤ በላይ የሆነ ጥበብ አለው ብሎ ተከራከረ።

ፍሩድ እንደሚለው በአእምሮ ጤንነት ሁኔታ ውስጥ ኢጎ የስነ -ልቦና ዋና ወኪል ነው። “ሳይኮአናሊቲክ ሕክምና ፣” ንቃተ ህሊና ከንቃተ ህሊና ጎን እያጋጠመው ባለው ተፅእኖ ላይ የተመሠረተ ነው። (ፍሮይድ ፣ 1915 ኢ ፣ 194 ፤ የፍሮይድ ፊደላት)። የንቃተ ህሊና እንቅስቃሴ ፣ ወደ ንቃተ -ህሊና ዘልቆ የሚገባው ፣ ፍሮይድ በኢጎ የተፀነሰውን እንቅስቃሴ “ያጠናክራል” ይላል። እንዲህ ዓይነቱ ትብብር የሚቻለው ከንቃተ ህሊና የሚመጣው ኃይል ወደ ኢጎ-ሲኖኒክ ኃይል ሲለወጥ ብቻ ነው። ጁንግ ይህንን ግንኙነት በትክክል በተቃራኒ መንገድ ይመለከታል። በእሱ አስተያየት ፣ ትንታኔው ንቃተ -ህሊና የበለፀገ እና የተሻሻለ ከንቃተ ህሊና በንቃተ ህሊና ላይ እንደዚህ ባለው ተፅእኖ ላይ የተመሠረተ ነው። የኢጎ ዝንባሌዎች አልተጠናከሩም ፣ ግን ስህተቶቹ በንቃተ ህሊና አመለካከቶች እንዲካሱ በሚያስችል መንገድ ተስተካክለዋል። አንድ አዲስ ነገር በሕብረ ከዋክብት ተሰብስቧል - ሦስተኛው ፣ ቀደም ሲል ያልታወቀ ቦታ ፣ ለራሱ ኢጎ የማይታሰብ (ጁንግ ፣ 1957 ፣ 90)። በተጨማሪም ፣ በፍሩድ ውስጥ ተነሳሽነት ሁል ጊዜ የኢጎ ነው ፣ ምንም እንኳን በእሱ ባይገነዘብም ፣ በጁንግ ውስጥ አስጀማሪው ራሱ ነው ፣ እሱ ራሱ እንዲገነዘብ “የሚፈልግ”።

ለጁንግ ፣ ራስን ቀዳሚ ነው - መጀመሪያ ወደ ዓለም ይመጣል ፣ እናም በእሱ መሠረት ኢጎ ይነሳል። ፎርድሃም ጁንግን ይከተላል ፣ የሕፃኑ የመጀመሪያ ራስን የመጀመሪያውን የስነ -ልቦናዊ አንድነት ነው ፣ እሱም ቀስ በቀስ ፣ ኢጎ ሲያድግ ወደ ፕስሂ እና ሶማ ይለያል። ለጁንግ እራስም እንዲሁ ከ ‹ኢጎ› የበለጠ ሰፋ ያለ ጽንሰ -ሀሳብ ነው። በተጨማሪም ፣ እሷ ዘወትር በሕይወቷ በሙሉ በምሽቱ በተዘመኑ ምስሎቻቸው ፣ በግጥም ወይም በሳይንሳዊ እንቆቅልሾችን በመፍታት በሕልም የሚገለፁትን የስነ -ልቦና የፈጠራ ኃይሎችን ትመግባለች። የማይጠፋ ይመስላል - ከሁሉም በኋላ ፣ የኛ ክፍል ወደ እኛ ንቃተ -ህሊና ውስጥ ዘልቆ የሚገባው ለእኛ ብቻ የሚታወቅ ሲሆን የአቅሞቹን ሙሉ ክልል መገምገም አንችልም። ግን በሕይወታችን ውስጥ “የሚገዛው” እሱ ራሱ መሆኑን ከልምድ እናውቃለን - እዚህ አንዳንድ አንትሮፖሞፊዝምን ከፈቀድን (እና ምናልባትም ፣ ተቀባይነት ያለው ከሆነ) ፣ ከዚያ በትክክል ፍላጎቶ, ፣ ፍላጎቶ and እና ፍላጎቶ determineን የሚወስኑት እኛ ማለት እንችላለን። ሕይወታችን ምን እንደሚመስል -ምን እንደምናደርግ ፣ ከማን ጋር እንደምንገባ - ወይም ወደ ጋብቻ አንገባም ፣ በምን በሽታዎች እንደምንታመም ፣ እስከ መቼ እና እንዴት እንደምንሞት። በዘመናዊ ፊዚክስ የተቀበለው እንደ ትርምስ ንድፈ -ሀሳብ ውስጥ ነው - ጥልቅ ቅደም ተከተል እና ዓላማ ያለው በሚመስሉ የዘፈቀደ እና የህይወት እክል ውስጥ ተደብቀዋል።

ፍሮይድ ተንታኙን የንቃተ ህሊና መገለጥን እንደ ቁልፍ በመጠቀም የወንጀሉን እንቆቅልሽ ለመፍታት ከሚሞክር መርማሪ ጋር ያወዳድራል (ፍሮይድ ፣ 1916-1917 ፣ 51)። የጁንግ አቀራረብ በመሠረቱ የተለየ ነው - እሱ ሁሉንም ክሊኒካዊ ይዘቶች - ሕልሞች ፣ የስነልቦና ምልክቶች ፣ የባህሪ ባህሪዎች ፣ የነርቭ ወይም የስነልቦና መገለጫዎች ፣ የመሸጋገሪያ ወይም ተቃራኒ ክስተቶች - እንደ “መላእክት” ፣ ማለትም ፣ የንቃተ ህሊና መልእክተኞች መልእክቱን ወደ ህሊና ለማስተላለፍ ይሞክራሉ።. ጁንግ የእኛ ሥራ ታካሚ እነዚህን መልእክቶች እንዲረዳ መርዳት ነው ብሎ ያምናል ፣ በሁሉም ይዘታቸው እና ትርጉማቸው; “መልእክተኞች” ሰዓቱን ማስወገድ የሚችሉት “ደብዳቤው” ሲሰጥ ብቻ ነው ፣ ከዚያ የእነሱ ፍላጎት ይጠፋል።

ጁንግ ብዙውን ጊዜ ራሱን በሰብዓዊነት ያዋህዳል ፣ እሱ ራሱን ባለማወቅ ውስጥ የሚኖር እና የራሱ ግቦች እና ምኞቶች ያለው ሰው ነው። እሱ ራሱ ፣ “እንደዚያ ማለት የእኛ ስብዕናም ነው” ሲል ፃፈ (ጁንግ ፣ 1928 ሀ ፣ 177 ፣ የጁንግ ሰያፍ)። እሱ “ከሁለተኛው ሰው” ይህንን “ንቃተ -ህሊና” ስብዕና ፣ ምናልባትም “ተኝቶ” ወይም “ማለም” (ጁንግ ፣ 1939 ፣ 282 ኤፍ) ለመለየት ይሞክራል። በተግባር ፣ ከአርኪው (ወይም “መታወቂያ”) የሚነሳውን በደመ ነፍስ ፣ ግላዊ ያልሆነ ግፊትን እና ከርዕሰ -ጉዳዩ እራሱን የማያውቅ ፍላጎት መካከል መለየት አንችልም። ሆኖም ፣ ጁንግ በተመሳሳይ ምንባብ ከጻፈው ጋር ከተስማማን አመለካከታችን እና ምናልባትም ክሊኒካዊ ልምምድ ይለወጣል።

የንቃተ ህሊና (ከንቃተ ህሊና ጋር) ትብብር ትርጉም ያለው እና ዓላማ ያለው ነው ፣ እና ምንም እንኳን ንቃተ -ህሊናን በመቃወም ቢሠራም ፣ የተረበሸውን ሚዛን እንደ ሚመልስ መገለጡ አሁንም ምክንያታዊ ካሳ ነው። (ኢቢድ ፣ 281)።

ንቃተ ህሊናውን በዚህ መንገድ የምናስብ ከሆነ ፣ እንደ ሌላ ሰው ፣ እሱን የንቃተ -ህሊና አመለካከቶችን የሚካስ ዓላማ ያለው ፣ አስተዋይ እርምጃዎችን ከእሱ እየጠበቅን ነው ማለት ነው። ይህ ሌላ ሰው አስቸጋሪ ሊሆን ይችላል ፣ ግን እሷ ችግር ብቻ እንዳልሆነ እናውቃለን።

የጁንግ የራስ ቅርስ

እ.ኤ.አ. በ 1912 ከፍሩድ ጋር ዕረፍቱን ካደረገ በኋላ ሆንግ እንደ ንቃተ -ህሊናው ጠንካራ ግፊት (እሱ “እራሱን” አድርጎ ባያስብም) ከተሰማው ጋር ሆን ብሎ ፣ በግንዛቤ ትብብር ወቅት ገባ። በሊቨር Liverpoolል ውስጥ ከጓደኛዬ ጋር እንደነበረ በሕልሙ ያየው የዚህ ጊዜ መጨረሻ 1927 ነበር።

ጁንግ እንዲህ ሲል ጽ writesል

“በመንገድ መብራቶች ደብዛዛ ወደ ሆነ ሰፊ አደባባይ ወጣን። ብዙ ጎዳናዎች ወደ አደባባይ ተሰብስበዋል ፣ እና የከተማ ብሎኮች በዙሪያው በራዲዎቹ አጠገብ ነበሩ። በማዕከሉ ውስጥ መሃል ላይ ትንሽ ደሴት ያለበት ክብ ኩሬ ነበር። በዝናብ ፣ በጭጋጋማ ጭጋግ እና በደካማ ብርሃን ምክንያት ሁሉም ነገር በደንብ ሲታይ ደሴቲቱ በፀሐይ ብርሃን ውስጥ አበራ። በላዩ ላይ አንድ ብቸኛ ዛፍ ቆሞ ፣ ማግኖሊያ በሮዝ አበባዎች ተረጨ። ሁሉም ነገር ዛፉ በፀሐይ ያበራ ይመስል ነበር - እና በተመሳሳይ ጊዜ ራሱ እንደ ብርሃን ምንጭ ሆኖ አገልግሏል። (ጁንግ ፣ 1962 ፣ 223)

የጁንግ አስተያየቶች-

ሕልሙ በዚያ ቅጽበት የእኔን ሁኔታ ያንፀባርቃል። አሁንም ግራጫማ ቢጫ የዝናብ ካፖርት ከዝናብ ጋር ሲያንጸባርቅ ይታየኛል። ስሜቱ እጅግ በጣም ደስ የማይል ነበር ፣ በዙሪያው ያለው ሁሉ ጨለማ እና ደብዛዛ ነው - ያኔ የተሰማኝ። ግን በተመሳሳይ ሕልም ውስጥ ያልተለመደ ውበት ያለው ራእይ ተከሰተ ፣ እናም በእሱ ምስጋና ብቻ መኖርን እቀጥላለሁ። (ኢቢድ ፣ 224)

ጁንግ ለእሱ “ግቡ ማእከሉ ነው ፣ እና ሁሉም ነገር ወደ ማእከሉ” እና “ማዕከሉ ራሱ” ፣ “የአቅጣጫ እና ትርጓሜ መርሆ እና አርክቴክት” መሆኑን ተገነዘበ። ከዚህ ተሞክሮ “በግለሰባዊ ተረት የመጀመሪያ ፍንጭ” ፣ በግለሰባዊነት ላይ ያነጣጠረ የአእምሮ ሂደት። (ኢቢድ)

የራስ ቅርስ ዓይነት የማደራጀት መርህ ነው ፣ ተግባሩ ማዋሃድ ፣ አንድ ማድረግ ፣ በሥነ -ልቦና ውስጥ ያሉትን ሁሉንም ማለቂያ የሌላቸውን አጋጣሚዎች ወደ ማዕከሉ መግፋት እና ስለሆነም የላቀ የስነ -ልቦና አቋምን መፍጠር ነው። በኋላ ተመራማሪዎች ፣ በአርኪዮፕስ ጽንሰ -ሀሳብ መሠረት ፣ የራስ ቅርስ እንዲሁ ተቃራኒ ምሰሶን ያጠቃልላል -የአእምሮ አሃዶች ወደ መበታተን ፣ መጋጨት ወይም መዘግየት።ይህ ጉዳይ በሁለት ወቅታዊ የጁንግያን ተንታኞች ተፈትኗል-ሬድፈርን በ The Exploding Self (1992) እና ጎርደን ፣ የማዋሃድ ሂደቶችን ጨርሶ የማይፈቅድ ከሆነ ፣ ወደ ውህደት የመሄድ ዝንባሌ አጥፊ ሊሆን ይችላል ብሎ ያምናል። እና መለያየት (ጎርደን ፣ 1985 ፣ 268 ኤፍ)። እነዚህ ጥናቶች የራስን አርኪቴፕ እንደ ማዕከላዊ መርህ ከማድረግ ፣ የስነልቦና ሕክምናን እንደ ሚዛናዊ እና ሥርዓታማ በሆነ መልኩ እንዳያዙ ያስጠነቅቀናል። ሂልማን ከአምላክ አምላኪነት በተቃራኒ ለሥነ -ልቦና አወቃቀር ለብዙ አማልክት እይታ እንዲሁ በውስጣዊው ዓለም አወቃቀር ውስጥ ልዩነትን እንድናከብር እና በእሱ ውስጥ በማይናወጥ ትእዛዝ ላይ ላለመተማመን ያነሳሳናል። (ሂልማን ፣ 1976 ፣ 35)።

በአዮን (1951 ፣ 222-265) ውስጥ ፣ ጁንግ የማይጠፋውን የእራስ ምልክቶችን ብዛት ለመዘርዘር እና ለመመርመር አንድ ሙሉ ምዕራፍ ሰጥቷል። እራሱ አርኪ እና ስለሆነም ፣ ያልተሞላው ቅጽ ስለሆነ ፣ አንድ ምስል የአቅም ውስንነቱን ብቻ ሊገልጽ ይችላል። እያንዳንዳችን ይህንን ቅጽ ከራሳችን ተሞክሮ በምስል እንሞላለን ፣ ስለዚህ የእኛ ተሞክሮ ግላዊ እና ሰብአዊ ነው። የአንድ ግለሰብ ልዩ ተሞክሮ ፣ ግለሰባዊነቱ ፣ በተወሰነ ጊዜ ውስጥ ተካትቷል (መሆን ይጀምራል) - ኢየሱስ የእግዚአብሔር ልጅ ሆኖ ወደ ዓለም የመጣው በዚህ መንገድ ነው።

ስለ እግዚአብሔር የሚናገረው ልዩ ቋንቋ - ለሚንከባከቧቸው - በጥልቅ የስነ -ልቦና ጽንሰ -ሀሳቦች እና በሌሎች የሰው ልጅ ልምምዶች መስኮች መካከል አገናኝ ሊሆን ይችላል። ለእኛ የሥነ -አእምሮ ሐኪሞች ፣ ከራሳቸው “አምላክ” ጋር ግንኙነት መመሥረት ባለመቻላቸው ፣ በከባድ ውጥረት ውስጥ ያሉ እነዚያን ሕመምተኞች ቋንቋ እና ችግሮች ለመረዳት የሚያስችል መንገድ ይሰጣል ፤ በክላይን ንድፈ ሐሳብ መሠረት ስለ “እግዚአብሔር እንደ ውስጣዊ ነገር” ከማሰብ በላይ እንድንሄድ ያስችለናል። ጥቁር (1993) የውስጣችንን አምላካችን መኖር ግምት ውስጥ በማስገባት የዚህን ክላይን ሞዴል የራሱን ስሪት ያቀርባል።

ግለሰባዊነት

ጁንግ ብዙውን ጊዜ የማሽከርከሪያውን ምስል ይጠቀማል - እኛ እንንቀሳቀሳለን ፣ በእራሳችን ኢጎ ውስጥ እየተሽከረከርን ፣ ቀስ በቀስ ወደ ማእከሉ እየቀረብን ፣ በተለያዩ ሁኔታዎች ውስጥ እና በተለያዩ ማዕዘኖች ውስጥ ደጋግመን በመገናኘት ፣ ከራሳችን ዋና አካል ጋር። እኛ ብዙውን ጊዜ ይህንን በክሊኒካዊ ልምምድ ውስጥ እንጋፈጣለን-ታካሚው ወደ መጀመሪያው ክፍለ ጊዜ የሚመጣበት የራስ-ምስል ለሁሉም የወደፊት ሥራችን ቁልፍ ሆኖ ሊያገለግል ይችላል።

ግለሰባዊነት ስለራስ የበለጠ እና የበለጠ የተሟላ ግንዛቤ መንገድ ነው። ጁንግ በ 1928 ግለሰባዊነትን ይገልጻል-

“በግለሰባዊነት መንገድ መጓዝ ማለት ያልተከፋፈለ ግለሰብ መሆን ማለት ነው ፣ እናም ግለሰባዊነት የእኛን ውስጣዊ ፣ ጥልቅ ፣ ተወዳዳሪ የሌለውን ልዩነትን ስለሚይዝ ፣ ግለሰባዊነት የራስን መፈጠርን ያመለክታል ፣ ወደራሱ መምጣትንም ያመለክታል። ስለዚህ “ግለሰባዊነት” የሚለውን ቃል “ስብዕና መሆን” ወይም “ራስን ማስተዋል” ብለን መተርጎም እንችላለን። (ጁንግ ፣ 1928 ሀ ፣ 173)።

ቀደም ሲል ችላ የተባሉ ወይም ተቀባይነት የሌላቸው የሚመስሉ የግለሰባዊ ገጽታዎች ንቃተ ህሊና ይደርሳሉ ፤ ግንኙነት ተቋቁሟል። እርስ በእርስ ተነጥለው ወደ ተለያዩ ክፍሎች ተከፋፍለን ቤት መሆን አቆምን ፤ እኛ አንድ ግለሰብ ፣ የማይነጣጠል ሙሉ እንሆናለን። የእኛ “እኔ” እውን ይሆናል ፣ እውነተኛ ያገኛል ፣ እና እምቅ ሕልውና ብቻ አይደለም። በእውነተኛው ዓለም ውስጥ አለ ፣ “ተገነዘበ” - እነሱ ስለ ሀሳቡ ሲናገሩ ፣ በህይወት ውስጥ ተካትቷል። ጁንግ እንዲህ ሲል ጽ writesል: - “ስነልቦናው የንቃተ ህሊናውን ሁኔታ ከግምት ውስጥ ሳያስገባ‘ ሊፈታ የማይችል ቀመር ነው። እሱ ሁለቱንም የተሞክሮ ኢጎትን እና ንቃተ-ህሊናውን ያካተተ ድምር ነው። (ጁንግ ፣ 1955-1956 ፣ 155)።

የግለሰባዊነት ሂደት ይህንን ቀመር የመፍታት ሥራ ነው። መቼም አያልቅም።

ማስታወሻዎች (አርትዕ)

የተጠቀሰው ከ - W. R. ቢዮን። የአስተሳሰብ ጽንሰ -ሀሳብ // ጆርናል ኦቭ ተግባራዊ ሳይኮሎጂ እና ሳይኮአናሊሲስ (ሩብ ሳይንሳዊ እና ተግባራዊ ጆርናል ኤሌክትሮኒክ ህትመቶች)። 2008 ፣ መጋቢት 1 ፣ iv. በ. Z. Babloyan.