አሳዛኝ ነገር እንጋፈጠው

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

“የሄዱት የራሳቸውን ክፍል ትተውልን ፣

እኛ ጠብቀን እንድንኖር ፣ እና በሕይወት መቀጠል አለብን ፣

እንዲቀጥሉ። ለምን ፣ በመጨረሻ ፣

ብናውቀውም ባናውቀውም ሕይወት እየቀነሰ ይሄዳል”

I. ብሮድስኪ በካርል ፕሮፌር መታሰቢያ ምሽት ላይ ከተናገረው ንግግር

የበጋ ጥዋት። ባቡር። የሚለካው የመንኮራኩሮች መታ ፣ ከመስኮቱ ውጭ ስዕሎች ካሊዶስኮፕ። የእንቅልፍ ማረጋጋት። ስልኩ ያበራል። ከእንቅልፌ ተጣልኩ። ይህ ጥሪ ምን እንደሚሰጥ በደንብ አውቃለሁ። ስለዚህ ነው የኮሊን አባት ሞቷል። ሐዘኔ ፣ ቃላትን እላለሁ ፣ እና ሕይወት እንዴት ወደ ክፍሎች በፊት እንደተከፈለ ይሰማኛል ፣ ወደ “በፊት” እና “በኋላ” ይከፈታል። እናቴን ፣ አያቴን ፣ ጓደኞቼን አስታውሳለሁ። ከእነሱ ጋር መኖር እና ያለ እነሱ መኖር እንዴት ነው? ከእነሱ ጋር ኑሩ እና እነሱ ቅርብ መሆናቸውን አያስተውሉም። ያለ እነሱ ለመኖር ፣ እና የሚያስተጋባውን ባዶነት እንዲሰማዎት። በዚህ ባዶነት ፣ ከእነሱ ጋር ያለው ሕይወት የተለየ ትርጉም እና ትርጉም ያገኛል ፣ ግን እዚያ የለም ፣ እና ያለ እነሱ ሕይወት ትርጉሙን ያጣል ፣ ግን መኖር አለበት። አኔ አያልቀስኩ ነው. ስለ ኮልያ አይደለም ፣ ስለ እኔ።

በዓይኔ ኮልያን በመፈለግ ወደ ክፍሉ እገባለሁ። እዚህ ተቀምጧል ፣ ከግድግዳው አጠገብ ፣ በእርጋታ ራሱን ወደ እኔ አዞረ። በእኔ እውነታ ፣ ህይወቱ ቀድሞውኑ ተሰብሯል ፣ ተከፋፍሏል። በእውነቱ አባዬ አሁንም በሕይወት አለ ፣ እና ቡና እስክጠጣ ፣ እስክረጋጋ ፣ ሀሳቤን እስክሰበስብ ድረስ ይኖራል። ይህ የሚሆነው አውሮፕላኑ ሲወድቅ ፣ እና ደስተኛ ዘመዶች በአውሮፕላን ማረፊያው ላይ በአበቦች ሲረግጡ እና የውጤት ሰሌዳውን በፍጥነት ሲመለከቱ ነው። አሁን በጉጉት ሲጠበቅ የነበረው ስብሰባ ይከናወናል ፣ አሁን እጆቻቸውን በማወዛወዝ ፣ ዘመዶቻቸውን በማቀፍ ፣ ብዙ የሚነገር ፣ የሚሰማ ብዙ ፣ አሁን…. “አሁን” በጭራሽ እንደማይመጣ በአንድ ጊዜ ከተገነዘቡ እብድ ፣ ማፈን ፣ ማየት መቻል ይችላሉ።

ክፉኛ ስንቆርጥ ህመም እንደማይሰማን ሁሉ እኛም ሙሉ በሙሉ የአዕምሮ ቁስል አይሰማንም። እኛ አንድ ሰው ፊዚክስ እንዳይዘጋ ፣ እሳት እንዳይከሰት ፣ እኛ በሕይወት እንድንኖር በጥንቃቄ ፊውዝ አኖረ።

ኮሊያ ገባች ፣ እኔ እላለሁ - “ኮሊያ ፣ አባትሽ ሞቷል። ይቅርታ". ከእሱ አጠገብ ዝም ማለት የማይታገስ ነው። "ትንሽ ሻይ ይፈልጋሉ? ትንሽ ቡና ትፈልጋለህ?” እሱ ምንም አይፈልግም። ለማጨስ ሄደ። ተመልሷል። "ላቅፍህ?" "ይችላል"። እፎይታ ይሰማኛል። ቢያንስ አንድ ነገር ተከሰተ ፣ ቢያንስ አንድ ነገር ጠቃሚ ሊሆን ይችላል። ተጨማሪ ዝርዝሮች ፣ ስለ የቀብር ሥነ ሥርዓቱ ውይይቶች። ከሁለት ሰዓታት በኋላ ኮሊያ ከወንዶቹ ጋር ስትስቅ አየዋለሁ። ሁሉም ወንዶች ሕያው እና ደስተኛ ናቸው። ከሐዘን ጋር ለመገናኘት ማንም አይፈልግም። እኛ የራሳችንን እና የሌሎች ሰዎችን የአእምሮ ህመም አለማስተዋሉን የለመድነው ፣ እንዴት መያዝ እንዳለብን አናውቅም።

የመደንዘዝ ስሜት ወዲያውኑ ሊያበቃ ይችላል ፣ ወይም ህመምን ለማዳከም ጥንካሬያችንን እና ጉልበታችንን በመውሰድ ያለገደብ ሊቀጥል ይችላል። የድንጋጤው ቆይታ የሚወሰነው በስነ -ልቦና ግለሰባዊ ባህሪዎች ፣ በአእምሮ ጤና ደረጃ እና በህይወት ተሞክሮ ላይ ነው። የቅርብ ሰዎች መራራ ስሜትን እንዴት እንደሚገልጹ ሰውየው አይቷል ፣ በቤተሰብ ውስጥ ማልቀስ ፣ ደካማ መሆን ፣ ስህተት መሥራት ፣ ማዘን ተፈቅዶለታል ፣ የሚጋሩ ሰዎች አሉ ፤ የስሜቱ መግለጫ በግለሰቡ በሚጋሩት ባህላዊ ወጎች የተወደደ ይሁን ፣ ግለሰቡ በሚወደው ሰው ላይ በመከራው ለመጉዳት ይፈራል ፣ ወዘተ.

በድንጋጤ ውስጥ አንድ ሰው ተገድቧል ፣ በጥልቀት መተንፈስ አይችልም። በአንድ እግሩ ወደአሁኑ ገባ ፣ ሌላኛው አሁንም ያለፈውን እየታተመ ነው። ምናልባትም እሱ ከሚወደው ሰው ለመለያየት ጥንካሬን አያገኝም ፣ አሁንም እሱ በአቅራቢያው ባለበት እውነታ ላይ ተጣብቆ ፣ እጆቹ ያልተከፈቱበት ፣ ውይይቱ ያልተቋረጠ ነው። በረዶ ሆኗል። ግዴለሽነት ፣ መስማት የተሳነው። እየሆነ ያለው እየራቀ ፣ ያልተረጋጋ ፣ እውን ያልሆነ እየሆነ ነው። ግማሽ ሕይወት ፣ ግማሽ መርሳት። ከዚያ ክስተቶች እንደ ግራ መጋባት ፣ ግልጽ ያልሆነ ፣ ወይም ሙሉ በሙሉ ሊረሱ ይችላሉ።

ይህ የፍለጋ ደረጃ ፣ ውድቅ ደረጃ ይከተላል። ሟቹን በሕዝቡ ውስጥ እናያለን። ስልኩ ይደውላል እና እኛ የታወቀ ድምጽ ለመስማት ተስፋ እናደርጋለን። እዚህ እሱ በሚቀጥለው ክፍል ውስጥ አንድ ጋዜጣ እየዘረፈ ነው። በድንገት በእሱ ነገሮች ላይ እንሰናከላለን። በዙሪያው ያለው ሁሉ ያለፈውን ያስታውሳል። በእውነቱ ላይ እንሰናከላለን ፣ እና በእንቅልፍ ውስጥ ብቻ ሰላምን እናገኛለን።

“……… በጨለማ ውስጥ -

በብርሃን ውስጥ የጠፋው ይኖራል።

እኛ እዚያ ተጋብተናል ፣ አግብተናል ፣ እኛ ነን

ድርብ ጭራቆች ፣ እና ልጆች

ለዕራቃችን ሰበብ ብቻ።

አንዳንድ የወደፊት ምሽት

እንደገና ደክመው ፣ ቀጭን ይሆናሉ ፣

እና ወንድ ወይም ሴት ልጅን አያለሁ ፣

ገና አልተሰየም - ከዚያ እኔ

ወደ ማብሪያ / ማጥፊያ እና ወደ ሩቅ አልሄድም

እጄን መዘርጋት አልችልም ፣ መብት የለኝም

በዚያ የጥላ መንግሥት ውስጥ ይተውህ ፣

ከቀናት አጥር በፊት ዝም ፣

በእውነቱ ላይ ጥገኛ ውስጥ መውደቅ ፣

የእኔን ተደራሽ አለመሆን በእሱ ውስጥ”

(I. ብሮድስኪ “ፍቅር”)

የሐዘን ሥራ እስኪያበቃ ድረስ ይህ ሊቀጥል ይችላል። አእምሮ እኛን እያታለለን ይመስላል ፣ ያ የአእምሮ ግልፅነት መቼም አይመለስም።

ግን እውነታው በራችንን ያንኳኳል ፣ እና ይህንን አጥብቆ የሚንኳኳትን መስማት የማይቻልበት ጊዜ ይመጣል። እና ከዚያ የግንዛቤ ሥቃይ በጠንካራ ማዕበል ተውጧል። ይህ የተስፋ መቁረጥ ፣ አለመደራጀት ፣ ወደ ኋላ የመመለስ ወቅት ነው።

“የአደጋውን ፊት እንመልከት። የእሷን መጨማደዶች እናያለን

ጠማማ-አፍንጫ መገለጫዋ ፣ የሰው አገጭ።

በዲያብሎስ ንክኪ የእሷን contralto እንስማ-

የምርመራው ጩኸት ከምክንያቱ ጩኸት የበለጠ ይጮኻል ………

አይኖ intoን እንይ! በህመም ውስጥ በተራዘመ

ተማሪዎች ፣ በፈቃድ ኃይል ተገፋፍተዋል

በእኛ ላይ እንደ ሌንስ - ወይም በመጋዘኖች ውስጥ ፣ ወይም

በተቃራኒው ፣ በአንድ ሰው ዕጣ ፈንታ ጉብኝት …”

(I. ብሮድስኪ “የአሳዛኝ ሥዕል”)

ይህ ያለ ልኬት የሀዘን ጊዜ ነው ፣ የስሜት ቁጣ። አንድ ጎልማሳ እንደ ትንሽ ልጅ ጠባይ ያሳያል -እግሮቹን ያንኳኳል ፣ ያለቅሳል ፣ በበረዶ ላይ እንደ ዓሳ ይመታል። ስለ ኪሳራ ማወቅ ንዴትን ፣ ንዴትን ፣ ንዴትን ያመጣል። እኛ ዶክተሮችን ፣ ውድ ውርወራ የደረሰብን የመኪና ሹፌር ፣ በተሳሳተ ሰዓት የደረሱ የእሳት አደጋ ሠራተኞች ፣ የተሰበረ ሊፍት ፣ የትራፊክ መጨናነቅ ፣ እኛ በሕይወት በመኖራችን ሕይወት ኢፍትሐዊ ስለሆነ በእግዚአብሔር ላይ ተቆጥተናል። እኛ በሟቹ ላይ ተቆጥተናል ፣ ምክንያቱም እኛን የሚያስጨንቀንን ሥቃይ ፈጽሞ አይለማመደውም ፣ ምክንያቱም እርሱ ስለተወን ፣ ስለተወን ፣ ስለሄደ ፣ እና እኛ ለመኖር ስለቆየን። ቁጣ ኃይልን ይሰጣል ፣ ከእውነት ጋር ያገናኘናል።

ቁጣ ከጥፋተኝነት ጋር አብሮ ይሄዳል። ለቁጣው እራሳችንን እንወቅሳለን ፣ አላደረግንም። ብዙ “ifs” ብቅ አሉ - እኔ ከሆንኩ ፣ በሰዓቱ ካስተዋልኩ ፣ አጥብቄ ከያዝኩ ፣ ወደ ሐኪም ከላኩት ፣ ከእሱ ጋር ብዙ ጊዜ ካሳለፍኩ እና ማለቂያ የሌላቸውን የማይጨበጡትን ቁጥር … ከቻልኩ የበለጠ ይጠንቀቁ ፣ እኔ መናገር ነበረብኝ ፣ ከእርስዎ ጋር ጊዜ አሳልፋለሁ ፣ አልጎዳህም ፣ እኔ ብቻ እወዳችኋለሁ እና በሺዎች የሚቆጠሩ የማይታመኑ “ይወዳሉ”። ራሳችንን በመውቀስ ራሳችንን ከራሳችን አቅመ ቢስነት እንጠብቃለን። ሞት በእኛ ኃይል ውስጥ እንደ ሆነ ፣ እሱን ለመከላከል እድሉ እንዳለን ያህል። መቆጣጠር ከቻልን በተስፋ መቁረጥ ፣ በተስፋ መቁረጥ ፣ በአቅም ማነስ አንደርስብንም። እስከዚህ ነጥብ ድረስ ያደረግነው ሁሉ የደህንነት መያዣን እንደመሳብ ነው። ግን ለመግፋት ወደ ታች ዘልለው መግባት አለብዎት።

የታችኛው ተስፋ መቁረጥ ነው። ይህ የእውነተኛ የሀዘን ጊዜ ነው ፣ ማንኛውም እርምጃ በኃይል ሲሰጥ ፣ በጥልቅ መተንፈስ አንችልም። በጉሮሮ ውስጥ ባለው ጅማቶች አውታረመረብ ውስጥ ጩኸት ተጨናንቋል ፣ ግን ጊዜው ደርሷል ፣ እና ከዚያ አይጮኹ… መኖር አልፈልግም ፣ ከእግሬ በታች ያለው ድጋፍ ጠፍቷል ፣ ትርጉሙ ይጠፋል። ብቸኝነት ፣ ተስፋ መቁረጥ ፣ ቁጣ። የሟቹ ምስል በየቦታው ያስጨንቀናል። አሁን ምን እንደሚያደርግ ፣ ምን እንደሚል ፣ እሱ ሊረዳን ፣ ሊደግፈን እንደሚችል እናስባለን። እሱ መልካም እና ጉድለት ያለው ሰው መሆኑን በመርሳት እሱን እናስተካክለዋለን። በእኛ ስሜታዊነት ውስጥ መፍታት ፣ የእሱን እንቅስቃሴዎች ፣ የፊት መግለጫዎችን ፣ የእጅ ምልክቶችን መኮረጅ እንችላለን። በዙሪያዎ ያሉ ሰዎች ፍላጎት የለሽ ይሆናሉ ፣ ያልተለመዱ ውይይቶች ብስጭት ያስከትላሉ። መመለስ ካልተቻለ ይህ ሁሉ ለምን? ትኩረት ተበትኗል ፣ ለማተኮር አስቸጋሪ ነው። እኛ ወደ ከባድ ሥቃይ ውስጥ ዘልቀን እንገባለን ፣ ለመግፋት ወደ ታች እንደርሳለን ፣ ሟች ወደማይገኝበት ዓለም ፣ ሕይወትን እንደገና ወደ መገንባትበት ፣ ግን ያለ እሱ። ይህ ስብራት ሊቋቋሙት የማይችለውን ሥቃይ ያስከትላል - እሱ አሁንም በሕይወት ካለበት ቅusionት ፣ ወይም በከፋ ሁኔታ አንድ ነገር መወሰን ከምንችልበት ፣ እሱ ወደማይገኝበት እውነታ ፣ እና እኛ አቅም የለንም። ሀዘን ሰውን ይይዛል ፣ ሕይወቱን ሙሉ በሙሉ ይይዛል ፣ ዋናውን ፣ ማዕከሉን ፣ ምንነቱን ለተወሰነ ጊዜ ያደርገዋል።

መውጫው የሚከሰተው ከሟቹ ጋር በመለየት ነው። እሱ የወደዳቸውን ነገሮች ፣ ያዳመጠውን ሙዚቃ ፣ ያነበባቸውን መጻሕፍት መውደድ እንጀምራለን። ምን ያህል የጋራ እንደነበረን እንረዳለን።

በሐዘን ሥራ ውስጥ የመጨረሻው እርምጃ መቀበል ነው። ዋናው ነገር እኛን የሚያስተሳስሩን ብዙ ነገሮች ቢኖሩም እኛ የተለያዩ ሰዎች ነን። አንድ ሰው ለመኖር የቀረው ፣ የሚወደው ሰው ሲሞት ነው። ነገር ግን ሟቹ በሕይወቱ ውስጥ ባይኖር ኖሮ አሁን ማንነቱን በጭራሽ አይሆንም። ቀስ በቀስ ሀዘኑ እየቀነሰ ይሄዳል ፣ ወደ ታች ዝቅ እና ወደ ታች እንሰምጣለን ፣ ከሟቹ ለመለያየት እናስተዳድራለን ፣ ሕይወት ቀስ በቀስ እየተሻሻለ ነው። ህመሙ አንዳንድ ጊዜ ይመለሳል ፣ በተለይም አብረን ባሳለፍናቸው ቀናት። ያለ እሱ የመጀመሪያው አዲስ ዓመት ፣ የመጀመሪያ ልደት ፣ ዓመታዊ በዓል። እነዚህ ሁሉ ክስተቶች ወደ ተስፋ መቁረጥ ይመልሱናል ፣ ግን ከአሁን በኋላ አጠቃላይ ፣ ሁሉን ያካተተ ፣ ኃያል አይመስልም። ሕይወት ቀስ በቀስ ወደ እኛ ትመለሳለች ፣ ከሄዱት ጋር ማጋራታችንን እናቆማለን። የእሱ እውነተኛ ምስል ፣ ጥቅሞች እና ጉዳቶች ተመልሰዋል። የእሱ ትዝታዎች የእኛ ስብዕና አካል ይሆናሉ ፣ በልብ ውስጥ ቦታ ይይዛሉ ፣ እና እኛ በእራሱ ውስጥ አንድ ክፍል ተሸክመን መኖር መቀጠል እንችላለን። ሀዘኑ ያበቃል። ነገሮችን ማሰራጨት ፣ የሕይወትን ቦታ ማስለቀቅ ፣ ያለፈውን ትውስታን መጠበቅ አለብን።

የሚያሳዝነው የመኖር ሕግ ማንም ሰው በሕይወት አይተወውም። በውሃ ውስጥ እንደተጣለ ድንጋይ በውሃው ላይ ክበቦችን እንደሚተው ፣ ስለዚህ እያንዳንዱ ሕይወት በሌሎች ሰዎች ላይ ምልክት ይተዋል። እኛ ለረጅም ጊዜ የሞቱ የቀድሞ አባቶችን ፣ የትውልዶችን ትውስታ ፣ የሕዝቦችን ትውስታ ይዘናል። እንኖራለን እንሞታለን ፣ ደስ ይለናል እና እናዝናለን ፣ እናጣለን እና እናገኛለን። የጠፋው መንገድ እኛን የሚቀይር ፣ እኛን ደነደነ ፣ አዛኝ እና ጥበበኛ የሚያደርገን መንገድ ነው።

መጽሐፍ ቅዱሳዊ

1. ብሮድስኪ I. ግጥሞች እና ግጥሞች። ዋና ስብስብ //;
2. ቡካይ ኤች የእንባዎች መንገድ። ኤም.: AST ፣ 2014- 380 p.
3. ቫሲሊዩክ ኤፍ. ከሐዘኑ ለመትረፍ //;
4. ሊንዴማን ኢ የከባድ ሀዘን ክሊኒክ // የስሜቶች ሥነ -ልቦና። ጽሑፎች / ኤዲ. ቪኬ ቪሊናናስ ፣ ዩ ቢ ጂፕፔንቴተር። - ኤም. - የሞስኮ ዩኒቨርሲቲ ማተሚያ ቤት ፣ 1984;
5. ሎሴቭ ኤል ዮሴፍ ብሮድስኪ። የስነፅሁፍ የህይወት ታሪክ ተሞክሮ //;
6. Murray M. Murray ዘዴ። SPb.: Shandal, 2012- 416 p.;
7. Tsoi V. Legend //;
8. ያሎም I. በፀሐይ ውስጥ እየተመለከተ። ሞት ያለ ፍርሃት ሕይወት። ኤም. ኤክስሞ ፣ 2009