የብቸኝነት ስሜት እራሳችንን ከፍተን ፍቅር እንድናገኝ ይረዳናል።

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ታዋቂው የኦስትሪያ ሳይኮቴራፒስት ፣ የህልውና ትንታኔ ተወካይ አልፍሬድ ላንግል - የብቸኝነት ስሜት እራሳችንን ከፍተን ፍቅርን እንዴት ማግኘት እንደምንችል።

ሁላችሁንም ስመለከት ብቸኝነት አይሰማኝም። እርስዎም እንደሚያደርጉት ተስፋ አደርጋለሁ። ብቸኝነት ለእያንዳንዳችን የታወቀ ሲሆን ብዙውን ጊዜ በጣም የሚያሠቃይ ነው። እኛ ከእሱ ለማምለጥ እንፈልጋለን ፣ በሁሉም መንገዶች መስመጥ እንፈልጋለን - በይነመረብ ፣ ቴሌቪዥን ፣ ፊልሞች ፣ አልኮሆል ፣ ሥራ ፣ የተለያዩ የሱስ ዓይነቶች። የተተወን መስሎ መታገስ የማይችል ሆኖ እናገኘዋለን።

ብቸኝነት የግንኙነት እጥረት የመገኘት ተሞክሮ ነው። አንድን ሰው የሚወዱ ከሆነ ፣ ለረጅም ጊዜ እሱን ባላዩት ጊዜ ከሚወዱት ሰው ለመለያየት ይናፍቃሉ። የምወደውን ሰው ናፍቀኛል ፣ ከእሱ ጋር እንደተገናኘሁ ይሰማኛል ፣ ወደ እሱ ቅርብ ነኝ ፣ ግን እሱን ማየት አልችልም ፣ እሱን መገናኘት አልችልም።

የትውልድ ቦታዎቻችንን ስንናፍቅ ተመሳሳይ ስሜት በናፍቆት ሊሰማ ይችላል። ገና ያላደግናቸው መስፈርቶች ቢቀርቡልን እና ማንም የሚደግፈን ከሌለ በሥራ ላይ ብቸኝነት ሊሰማን ይችላል። ሁሉም ነገር በእኔ ላይ ብቻ የተመካ መሆኑን ካወቅኩ ፣ እኔ ደካማ መሆን እችላለሁ የሚል ፍርሃት ሊኖር ይችላል ፣ እኔ ልቋቋመው የማልችለው የጥፋተኝነት ስሜት። በስብሰባ ላይ መነቃቃት (ጉልበተኝነት) ቢከሰት እንኳ የከፋ ነው። ከዚያ በቀላሉ ለመገነጣጠል እንደተሰጠኝ ይሰማኛል ፣ እኔ በኅብረተሰብ ጠርዝ ላይ ነኝ ፣ ከእንግዲህ የእሱ አካል አይደለሁም።

ብቸኝነት በእርጅና እና በልጅነት ውስጥ ትልቅ ርዕስ ነው። ልጁ ለሁለት ሰዓታት ብቻውን ቢያሳልፍ መጥፎ አይደለም - ለእሱ የእድገት ማነቃቂያ ነው። ግን ለረጅም ጊዜ ብቸኝነት ለልጆች በጣም አሰቃቂ ነው ፣ እነሱ “እኔ” ማልማታቸውን ያቆማሉ።

በእርጅና ዘመን ብቸኝነት ከእድገት ጋር ጣልቃ አይገባም ፣ ግን የመንፈስ ጭንቀትን ፣ ፓራኒያ ፣ እንቅልፍ ማጣት ፣ የስነልቦና ቅሬታዎችን እና ሀሰተኛ ስሜትን ሊያስከትል ይችላል - አንድ ሰው ሲረጋጋ እና ከብቸኝነት ዝም ማለት ሲጀምር። ቀደም ሲል እሱ ቤተሰብ ነበረው ፣ ምናልባትም ፣ ልጆች ፣ ለአስርተ ዓመታት ሰርቷል ፣ ከሰዎች መካከል ነበር ፣ እና አሁን እሱ ብቻውን በቤት ውስጥ ይቀመጣል።

በተመሳሳይ ጊዜ ከሰዎች መካከል ስንሆን ብቸኝነትን ልናገኝ እንችላለን - በበዓል ፣ በትምህርት ቤት ፣ በሥራ ቦታ ፣ በቤተሰብ ውስጥ። ሰዎች ቅርብ ሲሆኑ ይከሰታል ፣ ግን በቂ ቅርርብ የለም። እኛ ውጫዊ ውይይቶች አሉን ፣ እና ስለ እኔ እና ስለእናንተ በእውነት ማውራት አለብኝ። ብዙ ቤተሰቦች ምን መደረግ እንዳለበት ፣ ማን መግዛት እንዳለበት ፣ ምግብ ማዘጋጀት ያለበት ማን እንደሆነ ይወያያሉ ፣ ግን ስለ ግንኙነቶች ፣ ስለ ምን እንደሚነኩ እና ስለሚንከባከቡ ዝም አሉ። ከዚያ ብቸኝነት እና በቤተሰብ ውስጥ ይሰማኛል።

በቤተሰብ ውስጥ ማንም ካላየኝ ፣ በተለይም ልጅን በተመለከተ ፣ እኔ ብቻዬን ነኝ። ይባስ ብሎ እኔ ተጥያለሁ ፣ ምክንያቱም በዙሪያው ያሉ ሰዎች ወደ እኔ ስለማይመጡ ፣ በእኔ ላይ ፍላጎት ስለሌላቸው ፣ እኔን አይመለከቱኝ።

በአጋርነት ውስጥ ተመሳሳይ ሁኔታ ይከሰታል -ለ 20 ዓመታት አብረን ነበርን ፣ ግን በተመሳሳይ ጊዜ ሙሉ በሙሉ ብቸኝነት ይሰማናል። የወሲብ ግንኙነቶች ተግባር ፣ በብዙ ወይም ባነሰ ደስታ ፣ ግን እኔ በግንኙነቱ ውስጥ ነኝ? ተረድተውኛል ፣ ያዩኛል? በፍቅር በነበርንበት ጊዜ እንደነበረው ከልብ ወደ ልብ ማውራት ካልቻልን ፣ ከዚያ በጥሩ ግንኙነት ውስጥ እንኳን ብቸኛ እንሆናለን።

ለሌላ ሰው ክፍት ፣ ለግንኙነት ሁል ጊዜ ዝግጁ መሆን አንችልም። አንዳንድ ጊዜ ወደራሳችን ዘልቀን እንገባለን ፣ በችግሮቻችን ፣ በስሜቶቻችን ተጠምደን ፣ ያለፈውን እናስባለን ፣ እና ለሌላ ጊዜ የለንም ፣ አናየውም። እሱ በጣም በሚገናኝበት ጊዜ ይህ በትክክል ሊከሰት ይችላል። ግን ይህ ግንኙነቱን አይጎዳውም ፣ ከዚያ ማውራት ከቻልን ስሜታችንን ያካፍሉ። ከዚያ እንደገና እርስ በእርስ እናገኛለን። ካልሆነ ፣ እነዚህ አፍታዎች በሕይወት ጎዳና ላይ የምንቀበላቸው ቁስሎች ሆነው ይቆያሉ።

መጀመሪያ ስንገናኝ ግንኙነት ሁል ጊዜ መጀመሪያ አለው ፣ ግን ግንኙነት መጨረሻ የለውም። ከሌሎች ሰዎች (ጓደኞች ፣ አፍቃሪዎች) ጋር የነበረኝ ግንኙነት ሁሉ በእኔ ውስጥ ተጠብቆ ቆይቷል። ከ 20 ዓመታት በኋላ የቀድሞ ፍቅረኛዬን በመንገድ ላይ ካገኘኋት ልቤ በፍጥነት መምታት ይጀምራል - ከሁሉም በኋላ የሆነ ነገር ነበር ፣ እና አሁንም በእኔ ውስጥ ይቀጥላል።ከአንድ ሰው ጋር አንድ ጥሩ ነገር ካጋጠመኝ ፣ ይህ በሚቀጥለው የሕይወቴ ደረጃ ለእኔ የደስታ ምንጭ ነው። ስለእሱ ባሰብኩ ቁጥር ጥሩ ስሜት ይሰማኛል። እኔ ከነበረኝ ወይም ግንኙነት ከነበረኝ ሰው ጋር እንደተገናኘሁ እስካለሁ ድረስ ብቻዬን አልሆንም። እናም በዚህ መሠረት መኖር እችላለሁ።

ቅር ከተሰኝኩ ፣ ከተጎዳሁ ፣ ከተከፋሁ ፣ ከተሳሳትኩ ፣ ዋጋ ቢስ ነኝ ፣ ከተሳለቁኝ ፣ ከዚያ ወደ እኔ ዞር ብዬ ህመም ይሰማኛል። የአንድ ሰው ተፈጥሮአዊ ምላሹ ህመም እና ሥቃይ ከሚያስከትለው ነገር መራቅ ነው። አንዳንድ ጊዜ የሳይኮሶማቲክ መዛባት ሊፈጠር ስለሚችል ስሜታችንን በጣም እናጠጣለን። ማይግሬን ፣ የሆድ ቁስለት ፣ አስም ንገረኝ - በጣም አስፈላጊ የሆነ ነገር አይሰማህም። በዚህ መንገድ መኖርዎን መቀጠል የለብዎትም ፣ ወደ እሱ ዘወር ይበሉ ፣ እርስዎ እንዲሠሩበት የሚጎዳውን ይሰማዎት - ያዝኑ ፣ ያዝኑ ፣ ይቅር ይበሉ - አለበለዚያ ነፃ አይሆኑም።

እኔ እራሴ ካልተሰማኝ ወይም ስሜቴ ድምፀ -ከል ከሆነ ፣ እኔ ከራሴ ጋር ብቻዬን ነኝ። ሰውነቴን ፣ እስትንፋሴን ፣ ስሜቴን ፣ ደህንነቴን ፣ ጉልበቴን ፣ ድካሜን ፣ ተነሳሽነቴን እና ደስቴን ፣ መከራዬን እና ህመሜን ካልተሰማኝ ፣ ከዚያ እኔ ከራሴ ጋር ግንኙነት ውስጥ አይደለሁም።

ይባስ ብሎ እኔም ከሌሎች ጋር መግባባት አልችልም። ስለእርስዎ ስሜት ሊሰማኝ አይችልም ፣ እንደወደድኩዎት ፣ ከእርስዎ ጋር መሆን እንደምንፈልግ ፣ ከእርስዎ ጋር ጊዜ ማሳለፍ እንደወደድኩ ፣ እርስዎን እንዲሰማዎት የመክፈት ፍላጎት አለኝ። ከራሴ ጋር ምንም ግንኙነት ከሌለኝ እና ለራሴ ምንም ስሜት ከሌለኝ ይህ ሁሉ እንዴት ሊሠራ ይችላል?

እኔ ከሌላው ጋር በትክክል መገናኘት አልችልም ፣ ምላሽ መስጠት ካልቻልኩ ፣ በእኔ ውስጥ ምንም እንቅስቃሴ ከሌለ ፣ ስሜቶቹ በጣም ተጎድተዋል ፣ ምክንያቱም እነሱ በጣም ከባድ ስሜቶች ናቸው። ወይም እኔ በጭራሽ ስለሌለኝ ፣ ምክንያቱም ለብዙ ዓመታት ከሌሎች ሰዎች ጋር አልቀራረብም።

እናቴ እቅፍ አድርጋ ካልወሰደችኝ ፣ በጉልበቷ ካልተቀመጠች ፣ ካልሳመችኝ ፣ አባቴ ለእኔ ጊዜ ከሌለኝ ፣ ይህንን ማድረግ የሚችሉ እውነተኛ ጓደኞች ከሌሉኝ ፣ ከዚያ እኔ “አሰልቺ” አለኝ። “የስሜቶች ዓለም - ማዳበር ያልቻለችው ዓለም ሊከፈት አልቻለም። ከዚያ ስሜቶቼ ድሆች ናቸው ፣ ከዚያ እኔ ሁል ጊዜ ብቻዬን ነኝ።

መውጫ መንገድ አለ? ስሜት ሊኖረኝ ይችላል ፣ ግን እነዚህ የእኔ ስሜቶች ናቸው ፣ ያንተው አይደሉም። እኔ ለእርስዎ ቅርብ እንደሆነ ይሰማኛል ፣ ግን አሁንም ወደ ራሴ ተመል go እራሴ መሆን አለብኝ። ሌላኛው ሰው ተመሳሳይ ስሜት አለው ፣ እሱ ተመሳሳይ ስሜት አለው። እሱ ራሱም ነው።

ሌሎች ሰዎች በእኔ አቅጣጫ ቢመለከቱኝ ፣ ይህን በማድረግ እነሱ እንዲረዱኝ ያደርጉኛል - “አየሁህ። እዚሁ ነሽ."

ሌሎች ሰዎች እኔ በምሠራው ላይ ፍላጎት ካላቸው ፣ ያደረግሁትን ካዩ ፣ ከዚያ የእኛን ወሰኖች እና ልዩነቶች ያስተውላሉ። እነሱ ይነግሩኛል - “አዎ ፣ አልክ”; “ያ የእርስዎ አስተያየት ነበር”; "ይህን ኬክ ጋግርከው።" እንደታየ ይሰማኛል ፣ ይህ ማለት በአክብሮት ተያዝኩ ማለት ነው። ሌሎች ሰዎች ቀጣዩን እርምጃ ከወሰዱ እና በቁም ነገር ከወሰዱኝ ቃሎቼን ያዳምጣሉ - “የተናገሩት አስፈላጊ ነው። ምናልባት ማስረዳት ይችላሉ?” - ያኔ እኔን እንዳዩኝ ብቻ ሳይሆን ዋጋዬን እንደተገነዘቡ ይሰማኛል። ሊተችኝ ይችላል - ምናልባት ሌላኛው አንድ ነገር አይወድም ፣ ግን ይህ እንደ ስብዕና ቅርፅ ይሰጠኛል። ሌሎች ወደ እኔ ቢመጡ ፣ እኔን ካስተካከሉኝ ፣ እኔ ብቻዬን አይደለሁም።

ማርቲን ቡበር “እኔ” ከ “እርስዎ” ቀጥሎ “እኔ” እሆናለሁ ብሏል። “እኔ” መዋቅርን ፣ ከራሱ ጋር የመግባባት ችሎታን ያገኛል - ከዚያም ከሌሎች ጋር መግባባት ይማሩ። እኛ ስብዕና አለን - ምንጩ። ይህ ምንጭ ራሱ በእኛ ውስጥ መናገር ይጀምራል ፣ ግን ለዚህ ‹እኔ› መሰማት አለበት። እርሱን የሚሰማው ‹እኔ› እኔ ‹አንተ› ያስፈልገኛል። ስለዚህ ፣ ከሌላ ሰው ጋር በመገናኘት ፣ ከራስ ጋር መገናኘት የሚቻል ይሆናል። ከሌላ ጋር በመገናኘት ወደ እኔ መሄድ እችላለሁ። እና በተመሳሳይ ጊዜ እኔ ውስጣዊ ሕይወት አለኝ ፣ በውስጤ ያለው ስብዕና የእኔን “እኔ” ይናገራል ፣ እና በ “እኔ” በኩል “እርስዎ” ይናገራል እናም እራሱን ይገልጻል።ከዚህ ትስስር ውስጥ የምኖር ከሆነ እኔ ራሴ እሆናለሁ። እና ከዚያ በኋላ ብቻዬን አይደለሁም።"

በአልፍሬድ ላንግ ላንድ የመጀመሪያ ንግግር ፣ ጣቢያውን “ተሲስ” ይመልከቱ። ሰብአዊ ውይይቶች”።