የመንፈስ ጭንቀት - ሁኔታ ፣ በሽታ ወይስ ምኞት?

2024 ደራሲ ደራሲ: Harry Day | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 15:38

ተፈጥሮ እኛን ከዓለም ጋር በተሻለ ሁኔታ ለማስማማት የሚያስፈልገንን ሁሉ እንድናገኝ አድርጎ ፈጥሮናል። በህይወት ሂደት ውስጥ ለተካተቱት እነዚያ ክስተቶች መሰረታዊ ስብስብን የሚያካትቱ በርካታ መሠረታዊ ስሜቶች አሉ።

ሕይወት ደህንነቱ የተጠበቀ አይደለም እናም ፍርሃት አለን። የአደጋውን ደረጃ ለማወቅ እና በጊዜ ለመዳን የሚረዳን ስሜት። ሌላው ረዳታችን ቁጣ ነው። ለመጠበቅ የሚያስፈልግዎ ስሜት። በዚህ አስቸጋሪ እና አደገኛ በሆነ ዓለም ውስጥ እኛን ለመደገፍ ፣ እኛ JOY አለን። እና ያለ ኪሳራ ሕይወት የማይቻል ስለሆነ ፣ ከዚያ ሀዘን ከእነሱ እንድንተርፍ ይረዳናል።

እያንዳንዳቸው እነዚህ ስሜቶች በሰውነት ውስጥ ውስብስብ የአሠራር ሥርዓት አላቸው። ማዕከላዊው የነርቭ ሥርዓት የተወሰኑ ንጥረ ነገሮችን በተወሰነ ቅደም ተከተል እና መጠን ያመርታል ፣ ይህም በሰውነታችን ውስጥ ለመኖር አስፈላጊ የሆኑትን ክፍሎች ያጠቃልላል።

ስለዚህ ፣ ለምሳሌ ፣ በፍርሃት ፣ ደም ወደ እግሮቹ ይጎርፋል ፣ ስለዚህ እኛ እንድናመልጥ ፣ እና በደስታ ፣ ውስጣዊ ኦፒዮዶች ወደ ውጭ ተጥለው ፣ የደስታ ስሜት እንዲሰማን ያደርጉናል። እያንዳንዱ ስሜት የራሱ ስሜቶች አሉት። በሚያስደስትበት ጊዜ እና በሚያስፈራበት ጊዜ መፍራት ጥሩ ነው። ሲያሳዝኑ ማልቀስ ችግር የለውም። ይህ በጣም ቀለል ያለ ሥዕላዊ መግለጫ ነው ፣ ግን እነዚህ ሁሉ ስልቶች በተወሰነ ዝርዝር ውስጥ ተገልፀው ለግል ጥናት ይገኛሉ። በሀዘን ላይ እንዲያቆሙ እመክራለሁ።

ሀዘን ወደ ድብርት እንዴት እንደሚለወጥ

በእውነቱ ፣ ሕይወት የእድል-ኪሳራ-ትርፍ ፣ ወዘተ ቅደም ተከተል ነው። ክበቡ አይከፈትም እና ሕይወት አያልቅም። የአዲሱን ፍርሃት እንቋቋማለን እና አዲስ ቀን ፣ ሰዎች ፣ ክስተቶች ፣ ነገሮች በሕይወታችን ውስጥ እንዲገቡ እናደርጋለን። እኛ እንሞላለን ፣ እንለምደዋለን ፣ ሁሉንም እንወደዋለን ፣ እና ከዚያ ምንም ነገር ዘላለማዊ አለመሆኑን እናገኛለን።

ስልካችንን ልናጣ እንችላለን ፣ ሥራን መለወጥ ፣ ወደ ሌላ ከተማ መሄድ ፣ በአለባበሳችን ውስጥ ቀዳዳ ማቃጠል እንችላለን። በነገሮች ፣ በቦታዎች ፣ በክስተቶች እንካፈላለን። በእያንዳንዱ ምሽት ያለፉትን ማለዳ ፣ ከሰዓት በኋላ መሰናበት አለብን። በመከር ወቅት በበጋ እንሰናበታለን ፣ እና ልደታችንን ሲያከብር ፣ ያለፈው ዓመት እንሰናበታለን።

እና በእርግጥ ፣ ለሰዎች መሰናበት አለብን። ከትምህርት ቤት ከተመረቅን በኋላ ከልጅነት ብቻ ሳይሆን ለሁሉም የክፍል ጓደኞቻችንም እንሰናበታለን። ልጆች አድገው ትተውናል። አንድ ሰው ሕይወታችንን ፣ እና አንድ ሰው ከዚህ ዓለም ይወጣል።

ይህ ዓለም የሚሠራው በዚህ መንገድ ነው። ሁል ጊዜ የሆነ ነገር እናገኛለን እና የሆነ ነገር እናጣለን። ለአብዛኞቹ ኪሳራዎች ተለመድን እና እነሱን እንኳን አናስተውልም። ግን ለእኛ ውድ እና ለእኛ ቅርብ የነበረው ነገር ለማጣት ከባድ ነው። እኛ ይህንን ሂደት ለመቋቋም እንድንችል ተፈጥሮ የሀዘን ስሜት ፈጥሯል። ኪሳራን ለመቋቋም የሚረዳን ስሜት።

ሀዘንን በጣም ቀላሉ ግንዛቤ ማጣት ወይም ማዘን ማለት ነው። ስሜታችንን በትክክል ከሚገልጸው ሀዘን ከሚለው ቃል። እኛ ህመም ፣ ከባድ እና በጣም አዝነናል።

የሐዘንን ሂደት ለማመቻቸት ሙሉ የአምልኮ ሥርዓቶችን ፈጥረናል። ሙሽራይቱ መጀመሪያ ታዝናለች እና ከዚያ በኋላ ብቻ አከበረች ፣ የት / ቤቱ መጨረሻ መጀመሪያ በመጨረሻው ደወል ላይ ይከናወናል ፣ ከዚያ ምረቃ ይሆናል። የቀብር ሥነ ሥርዓቱ ከአስፈላጊነቱ አንፃር ትልቅ ከሆኑት የአምልኮ ሥርዓቶች አንዱ ነው ፣ እናም ሐዘን የራሱ ትክክለኛ ቀናት አሉት።

ለኪሳራ የማዘን ሂደት የራሱ ደረጃዎች አሉት ፣ እያንዳንዱም ሊዘለል አይችልም። ግን የጠቅላላው ሂደት ዋና ስሜት በእርግጥ ሀዘን ነው። በደረሰብን ጥፋት ማዘን አለብን።

እንባዎች በባዮሎጂስቶች የተረጋገጠው የባክቴሪያ እና የሕመም ማስታገሻ ውጤት ብቻ አይደለም። በስነልቦና ደረጃ እንባ ለቆሰለው ነፍስ ፈዋሽ ነው። በሕይወታችን መንገድ ላይ በጣም አስቸጋሪ የሆኑትን ክፍሎች በመርከብ የምንጓዝበት በወንዝ መልክ የሚያምር የእንባ ምልክት አለ።

ሁሉም ነገር በጣም በሚያምር ሁኔታ ከተደራጀ ችግሩ ምንድነው?

ነገሩ ሰው ፍፁም ያልሆነ ፍጡር ነው። እና በመደበኛነት ለመኖር ሁል ጊዜ ጥረቶችን እና ማሻሻል ይፈልጋል። ሕይወት ልክ እንደ መውጫ መውጫ ነው። ለመነሳት እግሮችዎን ማንቀሳቀስ ያስፈልግዎታል። በሌላ አነጋገር ማዘን መቻል አለብን። በወላጆቻችን ማስተማር አለብን። እናም በሰዎች ዓለም መደገፍ አለባቸው። በተግባር ምን ይሆናል? ከቤተሰብ እንጀምር።

በተጨማሪም - የመንፈስ ጭንቀት - የ 21 ኛው ክፍለ ዘመን መቅሰፍት

አታልቅስ

እያንዳንዱ ቤተሰብ የትኞቹ ስሜቶች ሊገለጹ እና ሊገለፁ እንደማይችሉ የራሳቸው ህጎች አሏቸው። እና በቤተሰብዎ ውስጥ በሀዘን መግለጫ ላይ እገዳ ከነበረ ታዲያ ይህንን ስሜት መተካት አለብዎት። ይህ ማለት ገጠመኙን አቁመዋል ማለት አይደለም። ይህ የማይቻል ነው። አንተ ግን ከውጭ መግለፅህን አቁም።

እንባ የለም ፣ ሀዘን ፣ ሀዘን የለም። በሰውነት የተለቀቀው ኃይል መውጫ መንገድ እየፈለገ ነው። እራሷን በሕጋዊ መንገድ (ሀዘን) መግለፅ ስለማትችል በተፈቀደላቸው ስሜቶች በኩል መውጣት ትችላለች። ደህና ፣ ለምሳሌ ፣ ፍርሃት። እና ከዚያ ጭንቀት እና ተጠራጣሪ ይሆናሉ። ማለትም ፣ ሁኔታው ከሚያስፈልገው በላይ ብዙ ጊዜ ይፈራሉ።

ወይም ደስታ። እና ከዚያ በኪሳራዎችዎ ይሳቃሉ ፣ ቀስ በቀስ ወደ አሳዛኝ ቀልድ ይለውጡ ፣ ጭምብሉን ከራሱ ጋር ብቻውን በጠባብ የአለባበስ ክፍል ውስጥ ብቻ እንዲያወልቅ ይፈቀድለታል። ወይም ቁጣ። እና ከዚያ በንዴት ወይም ያለተቆጣ ወደ የማያቋርጥ የተናደደ ሰው ይለወጣሉ።

በቤተሰብዎ ውስጥ ሁሉም ስሜቶች ከተከለከሉ (እና ይህ ብዙ ጊዜ ይከሰታል) ፣ ከዚያ ሰውነትዎ እነሱን የመኖርን ሸክም ሁሉ መሸከም አለበት። ፖሊክሊኒክ ሁለተኛ ቤትዎ እየሆነ ነው ማለት አያስፈልግም።

ስሜትን እንዲገልጽ ከመፈቀድ በተጨማሪ ፣ ወላጆች በትክክል እንዴት ማድረግ እንዳለብን እንዲያስተምሩን እንፈልጋለን። በአዋቂነት ውስጥ ድጋፍን ለመፈለግ እና ለመቀበል እንድንችል በዚህ ሂደት ውስጥ ደግፎናል።

የሐዘን ሂደቱን ለመረዳት ዋናው ሕግ እንደሚከተለው ነው-

ማንኛውንም ኪሳራ ለመለማመድ ችለናል። ከአድናቂ ድጋፍ ጋር።

ያም ማለት “በሐዘን” የሞቱ ሰዎች በቀላሉ አስፈላጊውን ድጋፍ አልነበራቸውም። ውጫዊም ሆነ ውስጣዊ አይደለም። ውስጣዊ ወላጆቻቸው ቀዝቃዛ እና ጨካኝ ነበሩ ፣ እና የውጭ እርዳታ በቂ አልነበረም። የጥቅስ ነጥቦችን ያስቀመጥኩት በአጋጣሚ አይደለም። በጥሬው ፣ አንድ ሰው በሀዘን መሞት አይችልም። በስሜት ሕዋሳት ምክንያት በበሽታ ሊሞቱ ይችላሉ ፣ ወይም ሳያውቁት ዓለም እንዲገድልዎት ይፍቀዱ።

እና ስለ ሰብአዊነትስ?

ሞት የለም። ደስ የሚል ፍጻሜ

ሰብአዊነት ሁል ጊዜ ሞትን አይፈራም ነበር። በአንድ ወቅት እሷን ያከብር ነበር። ሰዎች ሁል ጊዜ በመለኮታዊ አመጣጣቸው አምነው ለሰው ነፍስ ታላቅ ዕቅድ እንዳለ ተረድተዋል። ይህ ማለት ሕልውናው ለበርካታ አስርት ዓመታት ሊገደብ አይችልም። ያም ማለት ለውጡ ያለማቋረጥ ይከናወናል እና ነፍሳችን በጊዜ ትጓዛለች ፣ ዛጎሎ changingን ትቀይራለች።

ሁሉም መንፈሳዊ ልምምዶች ሞትን እንደ ሽግግር እና በመንፈስ እድገት ውስጥ ተፈጥሯዊ ደረጃ አድርገው ይመለከቱታል። ባለፉት መቶ ዓመታት እንደነበረው ለሰውነት ብዙ ትኩረት ተሰጥቶት አያውቅም።

ወደ ቁሳዊው በሄድን ቁጥር ያ ያለዚያ ሕይወት የበለጠ አስፈሪ እና አስከፊ ይሆናል። ለሞት ክብር አጣን። ይህ ማለት ከዚህ በላይ የሚያሳዝን ነገር የለም። ሀዘን አላስፈላጊ ባህርይ ሆኗል።

የሰው ልጅ ሐዘን ሳይሆን ደስታን ይፈልጋል። "እንባዎን ይጥረጉ እና ይደሰቱ!" ታሪኮች በደስታ መጨረሻ ሊጠናቀቁ ይገባል ፣ ጀግናው መሞት አይችልም ፣ እና መልካም በክፉ ላይ ድል ያደርጋል። ሞት ሁል ጊዜ ክፉ ነው ፣ ስለሆነም በማንኛውም መንገድ መወገድ አለበት። “የሞተው” ውሃ ከተረት ጠፋ። እና ሰዎች ዝም ብለው በሕይወት እንደሚድኑ ይጠብቃሉ።

እንዴት ማድረግ እንዳለብን ረስተናል እና በትክክል ማዘን አቆምን - ይህ የመንፈስ ጭንቀት ዋና ምክንያት ነው። ለዚህም ነው የስልጣኔ ውጤት ተብሎ ሊጠራ የሚችለው። እና ለዚያም ነው አያቴ ለድብርት ቅሬታዎች ምላሽ “በስብ አብደሃል ፣ ሥራ ላይ ውጣ” የምትለው። ግን ይህንን ለደንበኞቼ መናገር አልችልም። መከራቸው የሚያሠቃይ እንጂ እንዳልተፈለሰፈ አውቃለሁ።

ከጠፋው ሥቃይ መራቅ ፣ እና በእውነቱ ሞትን መፍራት ፣ የሰው ልጅ ሀዘኑ ወደ ንቃተ -ህሊና ውስጥ መግባቱን ወደ እውነታው አምጥቷል። እና እዚያ ወደ ድብርት ተለወጠች። ይህ ለውጥ መደበኛውን የሀዘን ስሜት ከመጠን በላይ እና ህመም ያስከትላል።

የመንፈስ ጭንቀት በመሠረቱ ሥር የሰደደ ሐዘን ነው። የኃይል ሚዛንን ከመጠበቅ አንፃር ፣ በመንፈስ ጭንቀት ጊዜ ኃይል የት እንደሚፈስ ማወቅ አስደሳች ይሆናል? ከሁሉም በላይ ፣ የድብርት ክላሲክ መቀነስ ይመስላል-ስሜት ፣ እንቅስቃሴ ፣ ለራስ ከፍ ያለ ግምት ፣ የሕይወት ተስፋዎች ፣ የማሰብ ችሎታ።

ሥነ ምህዳሩ በሚረብሽበት ጊዜ ሙሉ-የሚፈሰው ወንዝ ከመሬት በታች እንዴት እንደሚሄድ ተመሳሳይ ነው።ይህ ተረት ተረት እንድንለይ የሚረዳን በጣም ምሳሌያዊ እርምጃ ነው።

ተስፋ መቁረጥን በተመለከተ ፍትሃዊ ጭብጦች

የመንፈስ ጭንቀት ብዙ ተረቶች አሉ። ይህ ማለት የሰው ልጅ ሁል ጊዜ የልቅሶ ሂደቱን አስፈላጊነት ተረድቶ እንደ አፈ ታሪኮች ባለው ቅጽ በኩል አስፈላጊ ምክሮችን ለሰዎች ሰጥቷል ማለት ነው። ስለ ሕይወት ዕውቀትን ወደ ንቃተ -ህሊና ለማስገባት ይህ በጣም ቀጥተኛ መንገድ ነው። እምነት ሰዎች እውቀትን በቀላሉ እና በፍጥነት እንዲያገኙ ይረዳቸዋል።

ዘመናዊው ሰው ሁሉንም ከቁሳዊ እይታ አንፃር ለመረዳት እና ለማብራራት ይፈልጋል ፣ ስለሆነም በተረት ፣ በአፈ ታሪኮች ፣ በአፈ ታሪኮች ውስጥ የተካተተ ግዙፍ የጥበብ ማከማቻን አጥቷል። እና ልጆች አሁን ከአርኪፓቲክ ምልክቶች ጋር ምንም ግንኙነት ስለሌላቸው ስለተፈጠሩ ገጸ -ባህሪዎች የአዋቂ ታሪኮችን ያዳምጣሉ። እና ጠንካራ አዋቂዎች ለመሆን በልጅነታችን መማር ያለብን ስለ ዓለም ስርዓት ፣ የግንኙነቶች ስልቶች እና ብዙ ብዙ መረጃዎችን ይዘዋል።

ነገር ግን አለማወቅ ከኃላፊነት አያድንም። እና ዓለም አሁንም የእንቅልፍ ቆንጆዎችን ይደፍራል (በተረት ውስጥ ዘወትር በሚያልፈው ልዑል ይጠቀምበት ነበር ፣ እሷ በሕልም እንኳ ልጆችን ወለደች) ፣ አስቀያሚ ዳክዬዎች የእነሱን መንጋ በጭራሽ አያገኙም ፣ እና ጀግኖች ረግረጋማ ውስጥ ሰመጡ።

በተረት ውስጥ ረግረጋማ የሐዘን ወይም የጭንቀት ደረጃን ከሚያመለክቱ በጣም የተለመዱ ምስሎች አንዱ ነው። እና ረግረጋማው የታችኛው ክፍል ፣ እንደምናስታውሰው ፣ ወርቃማ ቁልፍ አለ። በምሳሌያዊ ሁኔታ ቁልፉ ለጥያቄው መልስ ነው። እናም ወርቃማው ቁልፍ “ክብደቱ በወርቅ ዋጋ ያለው” ጥበባዊ መልስ ነው። እናም ከሀዘን የህመምን ፍርሀት ላሸነፉ ብቻ ይሄዳል።

በሌሎች ተረቶች ውስጥ ጀግናው ወደ ገሃነም መሄድ አለበት። እዚያ ያለ እሱ ስኬታማ ፍፃሜ ላይ መድረስ የማይቻልበት አንድ ነገር ያገኛል። እና ይህንን ፈተና ማለፍ የሚችሉት ጥቂቶች ብቻ ናቸው። ያለዚህ ብቃት ሙሉ መሆን አይቻልም። እናም የዘንዶዎችን ጭንቅላት ከመቁረጥ ወይም ነፋሱን ከመያዝ የበለጠ ከባድ ሊሆን ይችላል። ስለዚህ ጀግናው ማደግ ፣ የመንፈስ ጭንቀትን መጋፈጥ እና እሱን መቋቋም አለበት። እሱን ማስወገድ አይችሉም።

እና አሁን ዋናው ተንኮል። ለመፈለግ በጣም አስፈላጊ የሆነው ጥያቄ ምንድነው ፣ መልሱ ምንድነው? ምንድነው ፣ ያለ እርስዎ የመንፈስ ጭንቀት የወደቁት?

ይህ ያልተመደበ ጥያቄ ነው። ከዚህም በላይ እሱን እንደምታውቁት እርግጠኛ ነኝ።

የሕይወት ስሜት ምንድን ነው?

እኛ ትርጉሙ ፍለጋ የሰው ልጅ ንቃተ ህሊና ተፈጥሯዊ መስፈርት በሚሆንበት መንገድ ተደራጅተናል። ስለዚህ ፣ በቀደመ ትርጉም ባለው የልጅነት ጊዜ ውስጥ ትርጉም በማጣት መሰቃየት እንጀምራለን። እነዚህ ሁሉ የልጆች ‹ለምን› ጥያቄዎች ስለዚህ ጉዳይ ናቸው። እኛ ግን ካልተመለስን ፣ እኛ እነሱን መጠየቅ ማቆም እንችላለን። ትርጉሙ ረሃብ የማይታገስበት ጊዜ ይመጣል።

በቁሳዊ ነገሮች ፣ በሌሎች ሰዎች ውስጥ ፣ በማንኛውም ዓይነት አባሪነት ውስጥ ትርጉም መፈለግ ፣ እኛ በኪሳራ ሥቃይ እንጠፋለን። ይህ ሁሉ ጊዜያዊ እና ዘለቄታዊ ነው። ከአንድ ነገር ወይም ከአንድ ሰው ጋር እንደተጣበቅን ሁሉም ነገር ሊያልቅ ይችላል። እናም ኪሳራ የመለማመድ እና የሚከሰተውን ትርጉም የመረዳት ችሎታ ብቻ ህመምን ለመቋቋም ይረዳናል።

በድር ጣቢያው ላይ ያንብቡ -የመንፈስ ጭንቀት ዓለምን እንደ ማስተዋል መንገድ

ተስፋ መቁረጥ እንደ የሕይወት ሁኔታ

ክላውድ ስታይነር “ያለ ፍቅር” ፣ “ያለምክንያት” እና “ያለ ደስታ” ሶስት ዋና የሕይወት ሁኔታዎችን ገልፀዋል። ስለ ኖ ደስታ ደስታ ሁኔታ የሚጽፈው እዚህ አለ -

“አብዛኛዎቹ‹ ሥልጣኔ ›ሰዎች ሰውነት ሊሰጣቸው የሚችለውን ሥቃይና ደስታ አይሰማቸውም። ከሰውነትዎ እጅግ በጣም መራቅ የአደገኛ ዕፅ ሱሰኝነት ነው ፣ ነገር ግን በአደገኛ ዕፅ ሱስ የማይሠቃዩ ተራ ሰዎች (በተለይም ወንዶች) ከዚህ ያነሰ ተጋላጭ አይደሉም።

ፍቅርም ሆነ የደስታ ስሜት አይሰማቸውም ፣ ማልቀስ አይችሉም ፣ መጥላትም አይችሉም። ህይወታቸው በሙሉ በጭንቅላታቸው ውስጥ ያልፋል። ጭንቅላቱ የሰውን ማዕከል ፣ ሞኝ አካልን የሚቆጣጠር ብልህ ኮምፒተር እንደሆነ ተደርጎ ይቆጠራል።

አካል እንደ ማሽን ብቻ ይቆጠራል ፣ ዓላማው እንደ ሥራ (ወይም የሌሎች የጭንቅላት ትዕዛዞች አፈፃፀም) ይቆጠራል። ደስ የሚያሰኝ ወይም ደስ የማይል ስሜቶች ለመደበኛ ሥራው እንቅፋት እንደሆኑ ይቆጠራሉ።

በእውነቱ በመንፈስ ጭንቀት የሚሠቃዩ ሰዎች ይህ ለሥጋ እና ለስሜቶች የተለመዱ አመለካከቶች አሏቸው። እና ብዙውን ጊዜ ፣ የእነሱ ጭንቀት ድብቅ ነው። እና ህይወታቸው በሙሉ ውጥረትን ከደስታ እጦት ለማቃለል ያለመ ነው።

አዎን ፣ ደስታን ማጣጣም ከጤናማ ፍላጎት በላይ አይደለም።እናም የፍላጎቱ እርካታ ማጣት ውጥረትን ያስከትላል እና በውጤቱም ህመም ያስከትላል። ለሕመም ማስታገሻ ሕይወት “ፈውስ” ፍለጋ ይሆናል። እውነተኛ መድሃኒቶች ወይም ኬሚካሎች ሊሆኑ ይችላሉ ፣ ወይም የተለያዩ ድርጊቶች ፣ የትርፍ ጊዜ ማሳለፊያዎች ፣ ግንኙነቶች ሊሆኑ ይችላሉ።

ከድብርት የማይሮጥ ሰው ብቻ! እና በሥራ ፣ እና በግንኙነቶች ፣ እና በሁሉም ዓይነት ኮርሶች ፣ እና በጨዋታዎች እና በጉዞ ላይ። እና ከውጭ ይህ ሁሉ በእውነት ደስታን ያመጣል ፣ ወይም ህመምን ያስታግስ እንደሆነ ለመለየት በጣም ከባድ ነው። ስለዚህ ፣ ከእያንዳንዱ ንቁ መገለጥ በስተጀርባ ፣ የመንፈስ ጭንቀት ምልክቶችን በባለሙያ እመለከታለሁ። እና ባላገኘሁት ጊዜ በጣም ደስተኛ ነኝ። ግን ይህ ይከሰታል ፣ በሚያሳዝን ሁኔታ ፣ አልፎ አልፎ።

ስለዚህ ፣ እኛ የመንፈስ ጭንቀትን ከዓይኖቻችን በሚሰውር አታላይ ጭጋግ ውስጥ እንኖራለን። እውነቱን ለመናገር ፣ ያን ያህል አሳፋሪ አይደለም። ችግሩ ሰውየው ራሱ የመንፈስ ጭንቀት እንዳለበት ወዲያውኑ አለመረዳቱ ነው። ደግሞም ፣ አምኖ መቀበል ማለት ወደ ውስጥ ዘልቆ መግባት ማለት ነው። እና ሰዎች ህመምን ለመለማመድ ይፈራሉ። ስለዚህ በሕይወታቸው በሙሉ ረግረጋማው ጠርዝ ላይ በጉልበቱ ተንበርክከው በጭካኔ ፣ በአሰቃቂ ክበብ ውስጥ ፣ ሁሉም ነገር በጣም መጥፎ እንዳልሆነ በማሰብ። አዎ ፣ የሆነ ቦታ ጠንካራ አፈር ፣ ሞቃታማ አሸዋ ፣ ተራሮች እና ባሕሮች አሉ ፣ ግን እዚህም መጥፎ አይደለም ፣ ለምን አደጋ አለው? …

ችግሩ ዞር ማለት እና ወዲያውኑ ጠንካራ ፣ ንፁህ መሬት ላይ መርገጥ አለመቻል ነው። በጣም አደገኛ የሆነውን ረግረጋማውን መሻገር አለብን። የአደጋው ደረጃ የሚወሰነው ረግረጋማው ጥልቀት ላይ ሳይሆን በመንገድ ላይ ባለው ድጋፍ ላይ መሆኑን ማወቅ አስፈላጊ ነው።

እኛ በመንፈስ ጭንቀት አንሞትም ፣ የሚገድለን እርዳታ መጠየቅ ፍርሃታችን ብቻ ነው። በከተማ ምንጭ ውስጥ የሰጠመውን ሀብታም ባይ ባይ ያዳነበትን የናስረዲን ምሳሌን ያስታውሱ? ሕዝቡ ሊያድነው ሞክሮ “እጅህን ስጠኝ!” በማለት ጮኸ። እናም ነስረዲን “በእጅ” አለ። በዙሪያችን ለመርዳት ዝግጁ የሆኑ ብዙ ሰዎች ቢኖሩም ለራሳችን ስግብግብ የምንሆን እና እኛን ለመርዳት የማንዘረጋው በዚህ መንገድ ነው።

አስገዳጅ ድብርት

የመንፈስ ጭንቀት አስፈላጊ በማይሆንበት ጊዜ በህይወት ውስጥ ደረጃዎች አሉ። እና በጣም አስፈላጊው የመካከለኛ ህይወት ቀውስ ነው። በተራራበት ተራራ ላይ እንደ ማለፊያ የሚመስል ደረጃ እና አሁን የሚወርድበት ደረጃ።

ሕይወት ከግማሽ በላይ ነው እና የተከማቹ ሻንጣዎች ትክክለኛ ግምገማ ሳይኖር ፣ ሁለተኛ አጋማሽው ውድቀት እንጂ ደስ የሚል መውረድ አይመስልም። የዚህ ዘመን የመንፈስ ጭንቀት አይቀሬ ነው።

ለወጣቶች ፣ ለአካላዊ ጥንካሬ ፣ ከጎጆው ለሸሹ ልጆች ፣ ለአረጋዊ ወይም ለሞቱ ወላጆች መሰናበት አለብን። ግን ከሁሉም በላይ ፣ ከቅusት ጋር። ሁሉም ነገር ወደፊት አይደለም። ከዚህም በላይ ፍጻሜው አስቀድሞ እየታየ ነው። አዎ ፣ እሱ ሩቅ ነው ፣ ግን ቀድሞውኑ ይታያል። እና እውነታው በሁሉም ግልፅነት እና ግትርነት በፊታችን ይታያል።

ቅ illቶችን ካልተሰናበቱ ፣ ከዚያ መውረዱ መውደቅ እና ስብራት ያስፈራራል። ማንኛውም ልምድ ያለው ተራራ ሰው መውረድ ከመውረድ የበለጠ አደገኛ መሆኑን ይነግርዎታል። እና ዘና ማለት አይችሉም። ነገር ግን አንድ ሰው በሚወጣበት ጊዜ በጣም ቢደክመው በመጨረሻ እራሱን መተው እና በተራራው ላይ በቀላሉ መንሸራተት ይፈልጋል። ያኔ ፈጣን እርጅናን እና ሞትን እናያለን።

የመንፈስ ጭንቀት በዚህ ማለፊያ ላይ እንድናቆም እና ከዚህ በላይ መሄድ የማንችላቸውን ለጥያቄዎች መልስ እንድናገኝ ይረዳናል። መንገዱ አዋቂ እና ንቁ መሆን አለበት። ከዚያ በተቆጣጠረው አደጋ ወደ ታች መውረድ የመደሰት እድሉ አለ። እና ይህ ደስታ ከልጅነት ግድ የለሽ ደስታ በጣም የተለየ ነው።

አንድ ሰው ያለ ደስታ ለረጅም ጊዜ የኖረ ፣ የሌሎችን የሚጠብቅ ፣ ተራራውን የሚወጣ ከሆነ ፣ ስልቱን ለመለወጥ እራሱን ትንሽ የበለጠ እንዲሠራ ማስገደዱ በጣም ከባድ ነው። ስለዚህ ፣ አብዛኛዎቹ የስነ-ልቦና ባለሙያዎች እና የስነ-ልቦና ሐኪሞች ደንበኞች በመካከለኛ ዕድሜ ላይ ያሉ ሰዎች ናቸው። እውነት ነው ፣ እነሱ ወደ ሥራ አይመጡም ፣ ግን ህመምን የሚያስታግስ እና እርስዎ እንዲሰሩ የማይገድድዎ አስማታዊ ኤሊሲር ነው።

እንዲህ ዓይነቱ ኤሊሲር በውጫዊው ዓለም ውስጥ አለመኖሩን እና በራሳቸው ውስጥ መፈለግ ያለባቸውን ተስፋ የሚያስቆርጡ ቀውሱን ያሸንፋሉ። አብዛኛዎቹ analgin ወስደው የመንፈስ ጭንቀትን ማስታገስ ይቀጥላሉ።

ተስፋ መቁረጥ የእርስዎ ዕድል ነው

አንዳንድ አስደሳች ዜናዎች በመጨረሻ። ስለራሳችን ለመማር እድል የምናገኝባቸው ሁለት ግዛቶች አሉ - ፍቅር እና ድብርት። የመጀመሪያው የመደመር ምልክት ያለው ፣ ሁለተኛው የመቀነስ ምልክት ያለው። ሁለቱም ሁኔታዎች ውጤት አላቸው። የበለጠ ጥሩ ወይም መጥፎ የትኛው እንደሆነ አይታወቅም።

ስለዚህ ፣ ከደረሰብዎት ከድብርት ለመሸሽ ጊዜዎን አያባክኑ። እራስዎን ለማወቅ እና ትርጉም ለማግኘት እሱን ለመጠቀም ይሞክሩ።

እና ያስታውሱ ፣ ከጭንቀት መራቅ በክበቦች ውስጥ ለመራመድ አስተማማኝ መንገድ ነው። ይህንን ጊዜ እንዴት አስከፊ እንዳይሆን ማሰብ ይሻላል። ቀለል ያሉ ነገሮች ይረዱዎታል -አካልን ፣ ሙዚቃን ፣ ተፈጥሮን ፣ ከእንስሳት ጋር መግባትን መንከባከብ። እነዚህ ረዳት መንገዶች ናቸው ፣ እና ምንም ተጨማሪ ነገር የለም።

እንዲሁም እራስዎን ጥሩ የስነ -ልቦና ባለሙያ ያግኙ። እሱ ረግረጋማው ባንክ ላይ ቁጭ ብሎ ወርቃማውን ቁልፍ ሲፈልጉ ይጠብቃል። እመኑኝ ፣ አንድ ሰው ምን እየሆነ እንዳለ ለመረዳት እና ምንም ቢሆን ከእርስዎ ጋር ለመቆየት ሲዘጋጅ ይህ በጣም አስፈላጊው ነገር ነው።